Jest jedną z największych nekropolii żołnierskich związanych z okresem I wojny światowej w regionie. Założenie powstało jeszcze podczas działań zbrojnych, przy współudziale lokalnej społeczności. Spoczywa tu 1366 żołnierzy armii rosyjskiej oraz 479 armii austro-węgierskiej, którzy najprawdopodobniej polegli jesienią i w grudniu 1914 roku. Żołnierzy ekshumowano wcześniej z różnych pól bitewnych. Nekropolia miała wówczas skromną formę. Pochówki oznaczono krzyżami z drewna. Po II Wojnie Światowej pochowano tu także żołnierzy Armii Czerwonej. W 1991 roku teren poddano renowacji przy udziale pracowników Austriackiego Czarnego Krzyża. W 1990 roku cmentarz wpisano do rejestru zabytków.

Cmentarz ma wymiary 145 na 73 metry. Całość otacza półtorametrowy wał ziemny z bramą wejściową od strony drogi. W centrum założenia, znajduje się kopiec ziemny o wysokości około sześciu metrów. Na szczycie kopca znajduje się krzyż z rur metalowych z blaszanym orzełkiem i napisem "1918-1939 Poległym za Polskę". Pod kopcem, w trzech kwaterach pochowani zostali oficerowie. Za kopcem znajdują się dwie kwatery, prawdopodobnie z polskimi pochówkami żołnierskimi z 1939 roku. Z tyłu nekropolii (w trzech rzędach) umiejscowiono 22 kwatery. Wzdłuż wałów, z obu stron położone są dwie kwatery w kształcie litery L. Nie zachowały się żadne mogiły oznaczone nazwiskami poległych. W 1990 roku cmentarz wpisano do rejestru zabytków.





Zdjęcia: MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons