Część terenu jest niedostępna z powodu przejęcia przez jednostkę wojskową oraz zakład karny w pobliskim Krzywańcu.

Fabryka została uruchomiona prawdopodobnie w 1939 roku jako filia koncernu IG Farben. Profil produkcji z powodu braku dokumentacji nie jest do końca znany. Na bardzo ściśle strzeżonym terenie zakładu znajdowały się bloki mieszkalne, własna straż pożarna i sieć kolejowa z licznymi rampami przeładunkowymi oraz kasyna. Istniała tu także filia obozu koncentracyjnego Gross Rosen, którego więźniowie stanowili dużą część siły roboczej fabryki.

Część urządzeń została ewakuowana krótko przed ofensywą armii radzieckiej, reszta została wywieziona przez Rosjan po wojnie. Do dziś pozostały betonowe konstrukcje, ruiny hal produkcyjnych, olbrzymie silosy pokryte kilkumetrową warstwą ziemi, na których zdążyły już wyrosnąć drzewa. Widoczne są resztki infrastruktury w postaci sieci dróg i linii kolejowych oraz schronów (służących w przypadku nalotów oraz wybuchów w wyniku wypadków przy pracy). Teren jest obecnie niestrzeżony, stanowi okoliczną atrakcję turystyczną.