Pierwsza historyczna wzmianka o zamku pochodzi z 1352. Podczas najazdu w 1428 spalony przez husytów. Rezydencja została rozbudowana na zamek w latach 1536–1550, 1593, 1633–1645 i 1675–1677 już za czasów Stillfriedów. Obecny kształt pochodzi z gruntownej przebudowy w latach 1700–1730 według projektu znanego włoskiego architekta Andrei Carove. Wtedy to rozebrano wieżę. Później znacznie przebudowany w 1796; między innymi rozebrano przedzamcze i mury obronne. Friedrich August Stillfried 9 lipca 1810 sprzedał swoje ziemie wraz z zamkiem szwagrowi brata, hrabiemu Antonowi von Magnisowi z Bożkowa. Tak zakończył się 338-letni okres władania rodziny Stillfriedów nad Nową Rudą. W latach 1819–1868 w sali reprezentacyjnej odprawiane były nabożeństwa dla tutejszej wspólnoty ewangelickiej. Od lat 80. XIX wieku zamek był siedzibą zarządu kopalń; po 1945 dyrekcji Kopalni Węgla Kamiennego Nowa Ruda, w latach 1954–1975 powiatu noworudzkiego, a do 2001 ZOZ. W 2004 przeszedł w ręce prywatne.

Okazały zamek czteroskrzydłowy z wewnętrznym dziedzińcem wznosi się na krawędzi skarpy górnego miasta. Budynek posiada pięcioosiowy dwukondygnacyjny ryzalit dzielony pilastrami z salą półtorakondygnacyjną na piętrze; gładkie elewacje, okna w opaskach z naczółkami, nad oknami oculusy. Pozostałe skrzydła nakryte są łamanymi dachami.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot Jacek Halicki, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons