Góra ta wznosi się na wysokość 627 m.n.p.m., a od jej południowo-wschodniej strony znajduje się 150-metrowe urwisko opadające do tzw. Piekielnej Doliny. Warownia znajduje się na terenie obszaru ochrony ścisłej, będącej częścią Karkonoskiego Parku Narodowego. 

Zamek został wzniesiony w latach 50. XIV wieku. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1364 roku. Od 1419 roku zamek był własnością rodziny Schaffgotschów. 

W XV wieku miała miejsce pierwsza większa rozbudowa, kiedy to do zamku dobudowano skrzydło północne. Powstał wówczas dziedziniec na którym około 1410 roku ustawiono pręgierz. W I połowie XVI wieku miała miejsce kolejna modernizacja - zamek otoczono murami ze strzelnicami dostosowanymi do użycia broni palne. Przypuszcza się, że w tym okresie po stronie północno-wschodniej i wschodniej zamku dolnego powstała kuchnia z dużym kominem, zabudowania przy bramie dolnej i w międzymurzu (stajnie, dom komendanta). Także wtedy, lub nieco później wykonano sgraffitowe boniowanie elewacje, dodano renesansową kamieniarkę i półkoliste attyki. Około 1560 roku po północnej stronie powstała niewielka baszta. W latach 1588-1589 podwyższono stołp o szachulcową, ośmioboczną nadbudówkę z cebulastym hełmem. 

Na początku XVII wieku właścicielem obiektu był Hans Ulrich von Schaffgotsch. Podczas wojny 30-letniej był on stronnikiem cesarza Ferdynanda II i służył w jego armii. Gdy cesarz stracił zaufanie do swojego generała, Jan Ulrich jako jego podwładny został aresztowany i rok później (po oskarżeniu o zdradę) ścięty. Wszystkie dobra Schaffgotschów skonfiskowano. W 1641 roku syn Hansa Ulricha, Krzysztof Leopold odzyskał większość odebranych jego rodzinie dóbr, w tym zamek Chojnik. Warunkiem było nawrócenie na katolicyzm. 

31 sierpnia 1675 roku w zamek trafił piorun. Pożar zniszczył zamek górny i zwieńczenie wieży. Po pożarze budowla popadła w ruinę i nigdy nie została odbudowana. Już w XIX wieku zamek stał się atrakcją turystyczną odwiedzaną przez kuracjuszy z Cieplic. W ruinach zamku otwarto gospodę a pod zamkiem zorganizowano punkt wynajmu przewodników i tragarzy. W 1823 roku zbudowano schody na wieżę a w 1860 roku północną basteję zaadaptowano na schronisko turystyczne. 

Po zakończeniu II wojny światowej zamek udostępniono już w 1945 roku. Ponowne otwarcie schroniska miało miejsce dwa lata później. Remont obiektu przeprowadzono w 1949 roku. Utworzono tu wówczas m.in. małe muzeum w tzw. salce gotyckiej schroniska. W latach 70. XX wieku wzmocniono mury wieży a w latach 80. odbudowano kuchnię i odgruzowano dziedziniec. Od 1991 roku na zamku odbywa się jeden z największych w Polsce turniejów kuszniczych "O Złoty Bełt Zamku Chojnik". W latach 1993-1994 wykonano metalowe schody na wieżę i zrekonstruowano ganek straży. W 2007 roku ustawiono pomnik upamiętniający wizytę w 1956 roku Karola Wojtyły i grupy studentów. 

Zamek składa się z zamku dolnego otoczonego fortyfikacjami. Po północnej stronie wznosi się cylindryczna wieża a w północno-wschodnim narożniku baszta łupinowa. Wzdłuż murów kurtynowych znajdują się budynki mieszkalne i gospodarcze. Brama łączy go z zamkiem średnim. W jego wnętrzu znajduje się wysoki na 3,9 metra pręgierz. Widoczne są pozostałości budynku mieszkalnego załogi, cysterny na wodę, dawnej kuchni i tzw. Sali Sądowej. Kolejna brama łączy zamek średni z górnym. Na nim widoczne są pozostałości późnogotyckiej kaplicy zamkowej, pałacu i wejście na wieże. 

Z zamkiem związana jest legenda o księżniczce Kunegundzie, córce zamożnego właściciela zamku. O jej rękę starało się wielu zacnych rycerzy przybywających na zamek, jednak Kunegunda postawiła śmiałkom jeden warunek. Zostanie żoną tego, kto w pełnej zbroi objedzie na swoim wierzchowcu mury zamkowe. Wszyscy mieli świadomość, że z powodu wysokich, stromych zboczy góry zadanie to wydawało się niemal niewykonalne, jednak niejeden próbował swoich sił. Wszyscy zginęli spadając w przepaść a co mądrzejsi zrezygnowali zawczasu. Wiele lat upłynęło i wielu mężczyzn straciło swoje życie, aż na zamku pojawił się rycerz który od razu spodobał się księżniczce. Chciała nawet dla niego zrezygnować z warunku który postawiła, ale dumny śmiałek podjął wyzwanie. Objechał zamek a jego koń utrzymał się na urwistym szlaku. Księżniczka pośpieszyła mu na powitanie, jednak rycerz ten ani drgnął i odrzekł, że nie chce wiązać się z Kunegundą, gdyż jej okrutny pomysł odebrał życie wielu niewinnym ludziom. Następnie odjechał a księżniczka nie mogąc znieść upokorzenia, rzuciła się w górską przepaść. Jeden z rycerzy - ofiar okrutnej Kunegundy nawiedza ponoć warownię pod postacią ducha pojawiającego się pod postacią jeźdźca na koniu. 

fot. Piotr Klementowski - Doradca prezydenta Jeleniej Góry , e-mail : Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons