Jest to jednonawowa prostokątna budowla nakryta sklepieniem kolebkowym, z bocznymi kaplicami i emporami. Posiada bogate, barokowe wyposażenie wnętrze z lat 1714–1793. Najcenniejszymi zabytkami w kościele są: obraz Najświętszej Marii Panny pędzla Michała Willmanna z 1687 zdobiące ołtarz główny, który jest flankowany rzeźbami św. św. Piotra, Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty i Pawła. Znajdują się tam również trzy płótna Johanna Franza Hoffmanna (ucznia Willmanna, jednego z najznamienitszych malarzy barokowych Śląska), zatytułowane Modlitwa w Ogrójcu, Opłakiwanie i Chrystus w Otchłani. Ambona z płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny z życia patronów kościoła, ołtarz 14 Orędowników z 1716–1717. Między filarami w emporach 12 obrazów przypisywanych Willmannowi, rokokowy portal zewnętrzny z 1779. Na wschodniej fasadzie nagrobki Plaków W. Mielęckiego z 1829 i T. Rzepeckiego z 1838. We wnękach figury św. Gotarda i św. Placyda.

Na dziedzińcu przykościelnym wolno stojąca dzwonnica z 1710 roku i barokowa kolumna wotywna ozdobiona rzeźbą św. Floriana z 1713. W wewnętrznej części przykościelnego muru płyty nagrobne rodziny Schaffgotschów z lat 1579-1624 przeniesione w 1849 roku z kościoła w Radomierzu. Portal bramy ogrodowej wieńczy rokokowa rzeźba Adoracji Najświętszego Sakramentu przez św. Bernarda i św. Juliannę z 1781. Na północnym dziedzińcu barokowa figura Trójcy Świętej z 1724 flankowana figurami św. Huberta z 1785 i św. Sebastiana z 1786, została ustawiona w miejscu powalonej w 1697 lipy, pod którą w 1403 dokonano aktu fundacji klasztoru.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot InnaIna, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons