Park został urządzony w stylu krajobrazowym przy dworze należącym do śródkowopomorskiego rodu szlacheckiego von Zitzewitz. Wpisany został do rejestru zabytków w 1997 roku.
W drzewostanie dominują dęby szypułkowe i buki zwyczajne. Bogato występuje także roślinność pochodzenia obcego: choinka kanadyjska i świerk serbski. Występują tu także rzadkie gatunki zwierząt takie jak ryjówka malutka, ropucha szara czy traszka zwyczajna. W obrębie parku znajduje się także staw o pow. 2,7 ha. Stanowi on naturalne siedlisko łabędzia niemego. W parku znajduje się cmentarz ewangelicki.

Kompleks położony jest w otulinie Parku Krajobrazowego Dolina Słupi. Około 150 metrów na zachód od parku pałacowego przepływa rzeka Graniczna zasilana m.in. strumieniem wypływającym ze stawu położonego na obszarze kompleksu. Naprzeciw zbiornika, po drugiej stronie drogi powiatowej wznosi się wzgórze, będące wczesnośredniowiecznym grodziskiem.

Obszar parku w głównej mierze ukształtowany został w okresie plejstoceńskim, w wyniku akumulacji materiału skalnego niesionego przez lądolód podczas ostatniego na terenie Polski zlodowacenia. Wraz z procesem jego zanikania powstawały niewielkie zagłębienia, obecnie spotykane pod postacią jezior wytopiskowych.

Park powstał w II połowie XIX wieku w stylu krajobrazowym, przy pałacu należącym do rodziny von Zitzewitz. Ruiny zniszczonego w latach 60. XX wieku pałacu znajdują się we wschodniej części parku. W 1996 roku dla parku wykonano tzw. Białą Kartę, czyli Kartę Ewidencyjną Zabytków Architektury i Budownictwa, w której widnieje jako zespół pałacowo-folwarczny. W parku zachowany jest wyraźny układ ciągów spacerowych.

W drzewostanie parku dominują około 150 letnie dęby szypułkowe i buki zwyczajne oraz ponad 100 letnie świerki pospolite. Wzdłuż dojazdowej drogi rośnie 17 klonów zwyczajnych. Nad stawem rosną olsze czarne w wieku ok. 70 lat. Drzewostan urozmaicają jodły pospolite, daglezje zielone, lipy krymskie, choiny kanadyjskie, świerki serbskie, klon jawor, buk zwyczajny odmiany purpurowej, jesion wyniosły oraz brzozy. Na parkowej polanie rosną śliwy mirabelki, czeremcha amerykańska oraz jabłonie domowe. W warstwie krzewów wyróżnić można różę pomarszczoną, leszczynę pospolitą, śnieguliczkę białą, głóg jednoszyjkowy, lilaka pospolitego, wierzbę szarą, wierzbę uszatą, kruszynę pospolitą, bez koralowy, tawułę wierzbnolistną, żarnowiec miotlasty. Szatę roślinną urozmaicają: kosaciec żółty, sitowie leśne, turzyca piaskowa, okrężnica bagienna, narecznica grzebieniasta, konwalia majowa, szczawik zajęczy.

Na terenie parku występują rzadkie i chronione gatunki zwierząt: żaba jeziorkowa, traszka zwyczajna, ropucha szara, padalec zwyczajny, żaba wodna, jeż zachodni, łabędź niemy, ryjówka aksamitna, kret europejski, wiewiórka pospolita.

W parku jest niewiele podrostu, co świadczy o prowadzonych zabiegach pielęgnacyjnych.


W południowej części parku znajduje się poniemiecki cmentarz ewangelicki. Zachowało się na nim kilkanaście grobów granitowych.







Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Torrosbak (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/deed.pl)