Zbocza szczytowej kopuły Wielkiego Stożka stromo opadają ku zachodowi, północy i wschodowi, jedynie ku południu jego grzbiet biegnie prawie poziomo ku Kyrkawicy. Góra, oglądana z sektora północnego, ma rzeczywiście formę dość regularnego stożka. Zbudowana jest z piaskowca godulskiego. Pod samym szczytem od strony zachodniej charakterystyczna wychodnia skalna z wywieszoną płytą, opisana w relacji z wycieczki turystycznej odbytej już w 1891 r.

Szczyt Wielkiego Stożka jest zwornikiem dla tzw. „ramienia Łączki i Filipki” – najdłuższego grzbietu bocznego Pasma Czantorii, odchodzącego od Stożka w kierunku północno-zachodnim.

Masyw Wielkiego Stożka porośnięty jest lasami, po stronie zachodniej głównie bukowymi i bukowo-świerkowymi, po wschodniej – w większości świerkowymi.


Przez Stożek przebiega granica państwowa pomiędzy Polską a Czechami; przed wejściem obu państw do strefy Schengen znajdowało się tu turystyczne przejście graniczne Stożek-Velký Stožek.

Pod samym szczytem znajduje się schronisko PTTK Stożek oddane do użytku w 1922 (pierwsze wybudowane przez Polaków w polskim Beskidzie Śląskim – wcześniejsze budowała organizacja Beskidenverein) oraz węzeł szlaków pieszych, którymi dojść można m.in. na Przełęcz Kubalonkę, Czantorię Wielką, Soszów Wielki do Wisły, Wisły Głębce, Istebnej, Jaworzynki i Jabłonkowa. Przez szczyt przebiega także Główny Szlak Beskidzki.

Ze szczytu rozciągają się fragmentaryczne widoki na Beskid Śląsko-Morawski, spod schroniska – szeroki widok na Beskid Śląski, a także na Beskid Żywiecki i Tatry.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Wlodek k1, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons