Muzeum prezentuje historię w górnictwa soli, dzieje przemysłu solnego, rozwój techniki kopalnianej i historię miasta Wieliczka. W 1978 roku Muzeum wraz z całą kopalnią zostało wpisane na pierwszą Międzynarodową Listę Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego. Zbiory Muzeum liczą około 20.000 eksponatów. Dla zwiedzających udostępnione zostały dwie ekspozycje:
1. Na powierzchni - znajduje się w średniowiecznym Zamku Żupnym, będącym siedzibą zarządu żupy od XIII wieku do 1945 roku. Na dziedzińcu znajduje się najstarszy w Wieliczce szyb poszukiwawczy z XIII wieku, baszta oraz fragmenty murów obronnych z XIV wieku.
2. Podziemna - znajduje się na III poziomie zabytkowej kopalni soli, na głębokości 135 metrów. Jest to największe podziemne Muzeum w Europie - o powierzchni 7481 m². Ekspozycja przedstawia wszystkie aspekty działalności górniczej i warzelniczej prowadzonej w żupach krakowskich.

W bogatych zbiorach Muzeum zobaczyć można m.in.:
- narzędzia i urządzenia górnicze
- kolekcję dawnych drewnianych machin wyciągowych,
- zbiór map górniczych,
- dokumenty, rękopisy
- dawne fotografie, dyplomy, druki okolicznościowe, widokówki,
- archiwum i bibliotekę salinarną,

Tematyka i badawcze ramy czasowe sięgają zainteresowaniem Muzeum okresu miocenu (dla poznania genezy złoża solnego), w badaniach archeologicznych neolitu (początki osadnictwa i warzelnictwa). W dziedzinie historii i kultury materialnej obejmuje okres od XIII do końca XX wieku i dotyczy znaczenia soli kamiennej w dziejach Polski, jej wpływu na rozwój dawnej i współczesnej techniki górniczej oraz rozwój miast Wieliczki i Bochni.







Opracowano na podstawie wikipedii.