Kościół oddano do użytku w 1692 roku. Ołtarz konsekrowano w 1715 roku. W kolejnych latach XVIII w dokonywano następujących przeróbek:
1718–1721 – Wykonano iluzjonistyczne ołtarze boczne św. Kazimierza i Matki Boskiej.
1718 – Zakupiono późnobarokowej ambony.
1745–1748 – Kościół wzbogacono o nowe organy.
Wzbogacono świątynię o dwa cenne nagrobki Marii Karoliny z Sobieskich oraz Marii Józefy Sobieskiej.
1752 – Wymieniono dzwony
1769 – Wymieniono tabernakulum
1775–1780 – Uzupełniono tabernakulum tronem eucharystycznym.

W 1740 roku wybudowano w barokowym stylu budynek klasztorny ufundowany przez Radziwiłłów, prawdopodobnie ze względu na dołączenie do tego zakonu Anny Kazimiery Petroneli Radziwiłłówny.

W 1794 roku nastąpił upadek potęgi kościoła. Klasztor stracił większość dóbr, m.in. 73 srebrne elementy dekoracyjne w tym naczynia liturgiczne oraz 4 figury aniołów z ołtarza głównego. Zarekwirowano także blachę pokrywającą dach kościoła, co groziło jego zawaleniem. Jednak dzięki zapobiegliwości przeoryszy klasztoru dach pokryto innym rodzajem blachy a całość została odnowiona i ozdobiona od nowa.

W wyniku uderzenia piorunem w 1855 roku kościół został poważnie uszkodzony. Od 1873 roku prowadzono prace remontowe. W latach 1882–1884 otynkowano kościół na zewnątrz i wyremontowano kopułę. Do roku 1939 klasztor utrzymywał swoją świetność. Bombardowania ominęły klasztor a w sierpniu 1944 roku urządzono w nim szpital. Od tego momentu świątynia znajdowała się pod ostrzałem. We wrześniu 1944 roku kościół został niemal doszczętnie zniszczony. Pod gruzami życie straciło do 1000 osób. Po zakończeniu wojny, w latach 1948-1952 świątynię odbudowano.

W 1965 roku świątynię wpisano do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie wnętrza: Cezary Piwowarski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons