Ogród został założony w 1676 roku w stylu barokowym. jako część założenia ogrodowo-pałacowego znanego jako Pałac Krasińskich, wzniesionego dla Jana Krasińskiego, wojewody płockiego. Początkowo miał powierzchnię 3,4 ha. i do czasu założenia Ogrodu Saskiego, był największym parkiem w Warszawie.

W 1766 roku ogród został udostępniony dla publiczności. Od tamtej pory przechodził wiele zmian aranżacji i przebudów, z których prace z lat 1891–1895 według projektu głównego ogrodnika Warszawy Franciszka Szaniora nadały mu dzisiejszy styl krajobrazowy. W latach 1790-1883 do pałacu Krasińskich przylegał budynek Teatru Narodowego.

Wieczorem 29 listopada 1830 roku powstańcy listopadowi stoczyli na zachodnich krańcach ogrodu walkę z Pułkiem Wołyńskim, co pozwoliło im zdobyć pobliski Arsenał wraz ze składowaną tam bronią. Miejsce starcia jest dziś oznaczone głazem pamiątkowym (przy chodniku oddzielającym ogród od ul. gen. Andersa).

Park ucierpiał podczas powstania warszawskiego. Walczył tu m.in. powstańczy batalion Chrobry I. Po wojnie obszar parku powiększono do 11,8 ha, włączając w jego granice m.in. tereny sąsiadujących z parkiem, a nieodbudowanych ze zniszczeń wojennych budynków.


W 1965 roku ogród został wpisany do rejestru zabytków. W tym samym czasie wpisano pałac, założenie architektoniczne placu Krasińskich wraz z dwiema studniami. Wśród najstarszych okazów drzew w parku, pochodzących z końca XIX wieku, na uwagę zasługują m.in. orzech czarny, leszczyna turecka, miłorząb dwuklapowy i skrzydłorzech kaukaski. Wśród obiektów architektury ogrodowej na uwagę zasługuje staw ze sztuczną kaskadą (Staw w Ogrodzie Krasińskich), klomb na osi pałacu i nowoczesny plac zabaw.

W sierpniu 1989 roku w miejscu północnego budynku Pasażu Simonsa odsłonięto pomnik upamiętniający żołnierzy batalionu „Chrobry I”, którzy zginęli w tym miejscu w czasie powstania warszawskiego.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Adrian Grycuk, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons