Fronton pałacu zdobi tympanon ze "Szreniawą bez Krzyża", herbem rodziny Lubomirskich.

W 1944 roku pałac został spalony. Odbudowano go w latach 1951-1957 według projektu Anny Boye-Guerquin, nawiązując do wyglądu pałacu z XVIII wieku. Oficyny:
- zachodnia z lat 1953-54 nawiązuje do kamienicy Lasockiego z około 1780 roku z dawnym przejazdem bramnym przekształconym w powojennym projekcie w sień,
- wschodnia z około 1961-62 znajduje się w miejscu rozebranej w 1955 roku oficyny).
Wnętrza pałacu i d. komory dostosowane do potrzeb powojennego użytkownika obiektu: Państwowego Instytutu Sztuki, obecnie Instytutu Sztuki PAN.

Pałac znajduje się w rejestrze zabytków.





Zdjęcia: Wistula, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons