Pałac wzniesiono dla Jakuba Janasza, zamożnego przedstawiciela warszawskiej finansjery, w latach 1874–1880 według projektu Jana Heuricha starszego w stylu neobarokowym. Heurich nadał budynkowi cechy charakterystyczne dla paryskich pałaców przyulicznych. Na uwagę zasługuje m.in. wysokie pierwsze piętro z balkonem z żeliwną kratą wzdłuż całej elewacji frontowej.

W 1893 posiadłość odziedziczyła żona Janasza, Róża z Goldstandów i córki Wiktoria Krzywoszewska i Julia Gutmanowa. W tym samym roku sprzedały one pałac hr. Feliksowi i Zofii z Ledóchowskich Czackim. W 1939 budynek stał się własnością Polskiego Związku Przemysłowców Metalowych. Pałac zatracił cechy reprezentacyjne i zaczął pełnić funkcję kamienicy czynszowej.

Podczas II wojny światowej budynek został tylko nieznacznie uszkodzony. Po wojnie przeznaczono go na biura, co doprowadziło do dewastacji reprezentacyjnych wnętrz.

W latach 1970–1973 pałac przeszedł gruntowną renowację, po której swoją siedzibę znalazła tutaj dyrekcja Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. W czasie remontu przywrócono dawny wygląd elewacji frontowej. Odtworzono również wnętrza.

Pierwotnie pałac stał w linii zwartej zabudowy zachodniej pierzei ulicy Zielnej, dopiero po zniszczeniach wojennych stał się budynkiem wolnostojącym. Jest najlepiej zachowanym pałacem warszawskim pochodzącym z II połowy XIX wieku.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Adrian Grycuk, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons