Pałac został zbudowany dla rodziny Brzozowskich herbu Belina wg. projektu Bronisława Żochowskiego w stylu neobarokowym, nawiązującym do paryskich pałaców II połowy XVII wieku. Znajduje się w głębi działki, za neorenesansową kamienicą Jaroszyńskich, wzniesioną w 1848 roku. Do rodziny Brzozowskich pałac należał do 1945 roku.

Podczas Powstania Warszawskiego pałac został zniszczony. Zdobyty przez Niemców 10 września został odbity przez powstańców po pięciu dniach przy użyciu intensywnego ostrzału i miotacza płomieni. Wskutek pożaru spłonął ukryty wówczas na strychu obraz Jana Matejki "Zamojski pod Byczyną".

Po wojnie pałac odbudowano i podwyższono o jedną kondygnacje. Swoją siedzibę miały w nim wówczas m.in. Naczelna Rada Adwokacka, redakcja pisma "Prawo i Życie" oraz Zarząd Główny i Okręgowy Zrzeszenia Prawników Polskich.

Obiekt wpisano do rejestru zabytków w 1965 roku.

Pałac Brzozowskich posłużył za pierwowzór pałacu księżnej Bilińskiej, gdzie rozgrywał się jeden z wątków powieści Sława i Chwała Jarosława Iwaszkiewicza. Mieszka tu także jedna z bohaterek Balzakianów Jacka Dehnela, Halina Rotter.




Zdjęcia: Wistula, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons