Pałac został wzniesiony jako rezydencja podmiejska, na skarpie wiślanej, otoczony ogrodem, nazywany też "Wilanowem Północy" przez wiele lat słynął z hucznych bali i zabaw. W przypałacowym zwierzyńcu trzymano rozmaite zwierzęta: dziki, jelenie, daniele, żubr. Zbudowano także bażantarnię. W 1786 roku pałac został przebudowany przez Szymona Bogumiła Zuga dla Alojzego Fryderyka von Brühla (syna Henryka). W latach 70. XVIII wieku powstały też pawilony parkowe. W pałacu bywali królowie August III Sas i Stanisław August Poniatowski.

Po 1790 posiadłość stała się własnością Michała Starzeńskiego, a od 1820 należała do rodziny de Pothsów. W 1876 roku po odłączeniu od majątku Młociny pałac został sprzedany bankierom Stanisławowi Rotwandowi i Hipolitowi Wawelbergowi. Pałac został znacznie przebudowany w 1898 roku na letnią rezydencję. W latach 1906–1945 właścicielami pałacu była rodzina Grodzickich.

Pałac nie został poważnie uszkodzony podczas II Wojny Światowej. Po wojnie, mieściła się tu siedziba Państwowego Muzeum Kultur Ludowych.Ulica prowadząca do pałacu otrzymała nazwę Muzealna, które już pod nazwą Państwowe Muzeum Etnograficzne zostało w 1973 roku przeniesione na ul. Kredytową 1. Od lat 80. XX wieku pałac stał się własnością Polskiej Akademii Nauk do lat 90. XX wieku.

W 1993 roku pałac próbowała odzyskać córka Stefana Grodzickiego - Barbara Horodyska. Choć pierwsza próba była nieudana, ostatecznie spadkobiercom udało się to później. W 2008 roku pałac zmienił właściciela.


Pałac Brühla na Młocinach został wpisany do rejestru zabytków w 1965 roku.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Hubert Śmietanka / CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)