Opis
Klasycystyczny, zabytkowy pałac wzniesiony w Warszawie w latach 1819-1822.
Teren, na którym znajduje się Pałac położony jest na najwyższym (25m), środkowym odcinku skarpy warszawskiej. Prawdopodobnie tu, od 1533 roku znajdowała się willa królowej Bony. Ponieważ z miejsca, w którym powstał roztaczał się wspaniały widok na okolicę, całą posiadłość z włoskiego nazwano "Belvedere".
W I połowie XVIII wieku ówcześni właściciele - rodzina Paców - wzniosła w tym miejscu piętrowy budynek w stylu późnego baroku. W 1767 roku nieruchomość stała się własnością Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po jego śmierci Belweder przeszedł na własność jego bratanka Józefa Poniatowskiego który w 1808 roku za długi przekazał go Onufremu Kickiemu.
W 1818 roku córka Onufrego Kickiego Teresa Kicka sprzedała Belweder rządowi Królestwa Polskiego z przeznaczeniem na siedzibę wielkiego księcia Konstantego. W latach 1819-1822 budynek został całkowicie przebudowany. Powstała klasycystyczna rezydencja składająca się z piętrowego korpusu głównego oraz dwóch parterowych skrzydeł. Architekt w obu elewacjach umieścił czterokolumnowe jońskie portyki z balkonami. Od strony ulicy zbudowano żelazne ogrodzenie z kamiennymi słupami.
Przy Belwederze powstał w latach 1819-1820 trójskrzydłowy pawilon mieszczący stajnię i wozownię, a w latach 1823-1824 maneż. Maneż ten jest jedynym tego typu budynkiem zachowanym w Warszawie.
Wielki książę mieszkał w pałacu wraz z żoną do czasu wybuchu powstania listopadowego. W tym czasie kilkukrotnie koncertował tu Fryderyk Chopin. Porządek w ogrodzie i na dziedzińcu Belwederu utrzymywali obywatele skazywani za wykroczenia.
Po upadku powstania Belweder wraz z Łazienkami pełnił funkcję carskiej rezydencji. W jednej z sal pałacu urządzono prawosławną kaplicę. W czasie I wojny światowej, w latach 1915–1918, w pałacu mieszkał generał-gubernator warszawski Hans Hartwig von Beseler, który rezydował na Zamku Królewskim.
Od 29 listopada 1918 roku do 13 grudnia 1922 roku pałac był siedzibą Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, a po 14 grudnia siedzibą prezydentów Gabriela Narutowicza i Stanisława Wojciechowskiego. W dniu 25 października 1921 roku w Pałacu odbył się ślub Piłsudskiego z Aleksandrą Szczerbińską.
Marszałek Piłsudski powrócił do pałacu po przewrocie majowym 5 czerwca 1926 roku jako minister spraw wojskowych i wraz z rodziną mieszkał w pałacu aż do swojej śmierci (12 maja 1935 roku). Po zabalsamowaniu zwłok jego ciało przepasane wielką wstęgą Orderu Virtuti Militari złożono w metalowej trumnie, którą ustawiono na katafalku w tzw. dużym salonie.
W pałacu w latach 1935-1939 mieściło się Muzeum Józefa Piłsudskiego. W 1936 roku ogrody Łazienek i Belwederu zostały ponownie połączone.
Pałac został uszkodzony w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku w wyniku niemieckiego ostrzału artyleryjskiego. 5 października 1939 roku, podczas swojej jedynej wizyty w okupowanej Warszawie, pałac odwiedził Adolf Hitler. Po defiladzie zwycięstwa oddziałów niemieckich w Alejach Ujazdowskich wódz III Rzeszy zwiedził gabinet Józefa Piłsudskiego. W listopadzie 1939 roku Joseph Goebbels zaproponował zamknięcie Muzeum Józefa Piłsudskiego, na co przystał Adolf Hitler. Zbiory zostały przewiezione do Muzeum Narodowego, gdzie później ich znaczna część uległa zniszczeniu.
Po upadku powstania warszawskiego w 1944 roku Niemcy w murach pałacu wywiercili otwory na dynamit, jednak – podobnie jak w przypadku pałacu na Wyspie – nie wysadzili budynku w powietrze.
W 1945 roku Belweder stał się siedzibą Biura Prezydialnego Krajowej Rady Narodowej i jej przewodniczącego Bolesława Bieruta. Od 1952 roku pałac był siedzibą przewodniczącego Rady Państwa, rezydowali tu kolejno: Aleksander Zawadzki, Edward Ochab, Marian Spychalski, Józef Cyrankiewicz, Henryk Jabłoński i Wojciech Jaruzelski. Po 1945 roku pałac kilkukrotnie był odnawiany, m.in. zmieniono pokrycie dachu na blachę miedzianą.
W 1989 roku pałac stał się siedzibą prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego, a od 1990 roku siedzibą prezydenta Lecha Wałęsy, który w 1994 roku podjął decyzję o przeniesieniu siedziby prezydenta do pałacu Rady Ministrów, zmieniając tym samym jego nazwę na Pałac Prezydencki.
Podczas swoich pielgrzymek do Polski trzykrotnie wizyty w pałacu składał Jan Paweł II. Podczas trzeciej wizyty 8 czerwca 1991 roku papież spotkał się z Lechem Wałęsą i poświęcił pałacową kaplicę Matki Bożej Królowej Polski.
Belweder zarządzany jest przez Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie Pałacu: Olaola12210, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Zdjęcie Sali Pompejańskiej: Adrian Grycuk, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
W I połowie XVIII wieku ówcześni właściciele - rodzina Paców - wzniosła w tym miejscu piętrowy budynek w stylu późnego baroku. W 1767 roku nieruchomość stała się własnością Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po jego śmierci Belweder przeszedł na własność jego bratanka Józefa Poniatowskiego który w 1808 roku za długi przekazał go Onufremu Kickiemu.
W 1818 roku córka Onufrego Kickiego Teresa Kicka sprzedała Belweder rządowi Królestwa Polskiego z przeznaczeniem na siedzibę wielkiego księcia Konstantego. W latach 1819-1822 budynek został całkowicie przebudowany. Powstała klasycystyczna rezydencja składająca się z piętrowego korpusu głównego oraz dwóch parterowych skrzydeł. Architekt w obu elewacjach umieścił czterokolumnowe jońskie portyki z balkonami. Od strony ulicy zbudowano żelazne ogrodzenie z kamiennymi słupami.
Przy Belwederze powstał w latach 1819-1820 trójskrzydłowy pawilon mieszczący stajnię i wozownię, a w latach 1823-1824 maneż. Maneż ten jest jedynym tego typu budynkiem zachowanym w Warszawie.
Wielki książę mieszkał w pałacu wraz z żoną do czasu wybuchu powstania listopadowego. W tym czasie kilkukrotnie koncertował tu Fryderyk Chopin. Porządek w ogrodzie i na dziedzińcu Belwederu utrzymywali obywatele skazywani za wykroczenia.
Po upadku powstania Belweder wraz z Łazienkami pełnił funkcję carskiej rezydencji. W jednej z sal pałacu urządzono prawosławną kaplicę. W czasie I wojny światowej, w latach 1915–1918, w pałacu mieszkał generał-gubernator warszawski Hans Hartwig von Beseler, który rezydował na Zamku Królewskim.
Od 29 listopada 1918 roku do 13 grudnia 1922 roku pałac był siedzibą Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, a po 14 grudnia siedzibą prezydentów Gabriela Narutowicza i Stanisława Wojciechowskiego. W dniu 25 października 1921 roku w Pałacu odbył się ślub Piłsudskiego z Aleksandrą Szczerbińską.
Marszałek Piłsudski powrócił do pałacu po przewrocie majowym 5 czerwca 1926 roku jako minister spraw wojskowych i wraz z rodziną mieszkał w pałacu aż do swojej śmierci (12 maja 1935 roku). Po zabalsamowaniu zwłok jego ciało przepasane wielką wstęgą Orderu Virtuti Militari złożono w metalowej trumnie, którą ustawiono na katafalku w tzw. dużym salonie.
W pałacu w latach 1935-1939 mieściło się Muzeum Józefa Piłsudskiego. W 1936 roku ogrody Łazienek i Belwederu zostały ponownie połączone.
Pałac został uszkodzony w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku w wyniku niemieckiego ostrzału artyleryjskiego. 5 października 1939 roku, podczas swojej jedynej wizyty w okupowanej Warszawie, pałac odwiedził Adolf Hitler. Po defiladzie zwycięstwa oddziałów niemieckich w Alejach Ujazdowskich wódz III Rzeszy zwiedził gabinet Józefa Piłsudskiego. W listopadzie 1939 roku Joseph Goebbels zaproponował zamknięcie Muzeum Józefa Piłsudskiego, na co przystał Adolf Hitler. Zbiory zostały przewiezione do Muzeum Narodowego, gdzie później ich znaczna część uległa zniszczeniu.
Po upadku powstania warszawskiego w 1944 roku Niemcy w murach pałacu wywiercili otwory na dynamit, jednak – podobnie jak w przypadku pałacu na Wyspie – nie wysadzili budynku w powietrze.
W 1945 roku Belweder stał się siedzibą Biura Prezydialnego Krajowej Rady Narodowej i jej przewodniczącego Bolesława Bieruta. Od 1952 roku pałac był siedzibą przewodniczącego Rady Państwa, rezydowali tu kolejno: Aleksander Zawadzki, Edward Ochab, Marian Spychalski, Józef Cyrankiewicz, Henryk Jabłoński i Wojciech Jaruzelski. Po 1945 roku pałac kilkukrotnie był odnawiany, m.in. zmieniono pokrycie dachu na blachę miedzianą.
W 1989 roku pałac stał się siedzibą prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego, a od 1990 roku siedzibą prezydenta Lecha Wałęsy, który w 1994 roku podjął decyzję o przeniesieniu siedziby prezydenta do pałacu Rady Ministrów, zmieniając tym samym jego nazwę na Pałac Prezydencki.
Podczas swoich pielgrzymek do Polski trzykrotnie wizyty w pałacu składał Jan Paweł II. Podczas trzeciej wizyty 8 czerwca 1991 roku papież spotkał się z Lechem Wałęsą i poświęcił pałacową kaplicę Matki Bożej Królowej Polski.
Belweder zarządzany jest przez Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie Pałacu: Olaola12210, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Zdjęcie Sali Pompejańskiej: Adrian Grycuk, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Warszawa, mazowieckie
ul. Belwederska 54/56
ul. Belwederska 54/56