Pierwsze starania o utworzenie dużego, nowoczesnego ogrodu botanicznego w Warszawie zainicjowane zostały w 1928 roku przez profesorów Romana Kobendzę i Bolesława Hryniewieckiego.

Po II Wojnie Światowej w 1948 roku powstał pierwszy projekt ogrodu na południe od Warszawy, na terenie byłego Golf-Klubu i majątku ziemskiego Powsin. W 1956 roku zespół warszawskich botaników przedstawił szczegółowy program ogrodu botanicznego. 1 stycznia 1957 roku powstaje powołany do życia zakład naukowy Centralny Ogród Botaniczny, który po niespełna roku zostaje rozwiązany z uwagi na brak możliwości rozwinięcia statutowej działalności.

W 1970 roku w Skierniewicach, w Zakładzie Genetyki Roślin PAN powstała Pracownia Zasobów Genowych Roślin Uprawnych mająca za zadanie przygotowanie podstaw do organizacji ogrodu w Powsinie. Decyzją prezydium PAN w 1974 roku nastąpiło powołanie Ogrodu Botanicznego PAN. Do 1977 roku wykupiono ok. 40 hektarów ziemi. W kolejnych latach przeprowadzono zagospodarowanie terenu i zapoczątkowanie tworzenia kolekcji roślin.

Dla zwiedzających ogród został udostępniony w 1990 roku. W 1995 roku udostępniono Ogród Bylinowy i kolekcję roślin egzotycznych, oddano także do użytku Centrum Edukacji Przyrodniczo-Ekologicznej oraz Bank Nasion Roślin Zagrożonych i Ginących. W 2000 roku ukończono tworzenie kolekcji róż i udostępniono ją zwiedzającym. We wrześniu 2003 roku udostępniono kolekcję roślin górskich a w grudniu - nową szklarnię ekspozycyjną "Zielony Raj". W 2004 roku do użytku oddano oczyszczalnię i element działu edukacji ekologicznej. 20 maja 2006 roku w ogrodzie posadzono dąb papieski, upamiętniający Jana Pawła II.

Obecnie, na 40 ha. obszarze zwiedzający mają dostęp do około 3/4 ogrodu. Pozostałe 10 ha. stanowią głównie tereny gospodarcze oraz zaplecze dla prowadzenia doświadczeń polowych oraz szkółki do rozmnażania roślin. W przyszłości część tego terenu zostanie jednak udostępniona zwiedzającym.


Największym walorem położenia ogrodu jest skarpa oraz występujące wąwozy. Zróżnicowane gleby oraz konfiguracja terenu zapewniają szerokie możliwości ciekawego urządzenia terenu.
W arboretum znajduje się około 1900 taksonów: drzewa, krzewy i pnącza z różnych zakątków świata. Jedną z głównych kolekcji stanowią różaneczniki, zarówno zimozielone jak i azalie. Obszerna jest również kolekcja magnolii. Znajdują się tam dość duże populacje metasekwoi chińskiej oraz różnych form kosodrzewiny.

Wśród roślin ozdobnych wyróżnić można rozarium, które obejmuje niemal 600 odmian i gatunków róż. Jest to największa tego typu kolekcja w Polsce, która stanowi zarazem Narodową Kolekcję Róż. Obejrzeć można tu coraz rzadziej spotykane współcześnie stare odmiany takie jak: róże burbońskie, damasceńskie czy portlandzkie. Kolekcja roślin cebulowych i kłączowych obejmuje głównie irysy, lilie i dalie. Ogród bylinowy urządzony na urozmaiconym wzniesieniami i stawikami terenie obejmuje około 800 taksonów.

W kolekcji flory polskiej naczelne miejsce zajmuje roślinność górska. Urządzona została na trzech specjalnie usypanych wzniesieniach odpowiadających Tatrom, Bieszczadom i Pieninom. Teren ten otoczony jest zagajnikami limby i kosodrzewiną.

Rośliny użytkowe występujące w ogrodzie to przede wszystkim drzewa i krzewy owocowe, w tym ponad 500 starych, nieuprawianych obecnie odmian jabłoni. Niektóre z nich pochodzą z XVI i XVII wieku. Prezentowana jest również kolekcja warzyw.

W szklarniach prezentowane są odmiany roślin klimatu ciepłego, m.in. cytrusy, paprocie drzewiaste i epifity oraz rośliny nagonasienne takie jak sagowce, wolemia szlachetna, sosna Montezumy, araukarie. W części pustynnej prezentowane są sukulenty i kaktusy.

W arboretum znajdują się m.in. cedrzyńce kalifornijskie, cypryśniki błotne, mikrobiota syberyjska, głowocisy japońskie, mamutowiec olbrzymi, cyprysiki groszkowe, żywotnikowce japońskie i dwa cedry himalajskie. Nieopodal arboretum znajduje się kolekcja roślin wrzosowatych, gdzie rosną szydlice, sośnice i kuningamie chińskie.






Opracowano na podstawie wikipedii.