Decyzję o budowie cmentarza podjęto na początku lat 60. XX wieku, gdy w Warszawie zaczęło brakować wolnych miejsc grzebalnych na istniejących cmentarzach. Nowy cmentarz ulokowano przy trasie wylotowej na Gdańsk, częściowo na terenie Wólki Węglowej, skąd wzięła się potoczna nazwa cmentarza: Cmentarz na Wólce. Nekropolię zaprojektowano na planie nieregularnego wieloboku, który granicy z Lasem Młocińskim oraz ulicami: Wóycickiego, Estrady i Wólczyńską. Na powierzchni 143 ha. powstało 800 kwater grzebalnych, posadzono kilkadziesiąt tysięcy drzew i krzewów, wybudowano ponad 200 km dróg i alejek, dom pogrzebowy z trzema salami ceremonialnymi (m.in. dla zmarłych wyznania katolickiego i świeckich) oraz spopielarnię, przechowalnię zwłok, pawilony przy wejściach, kancelarię, kwiaciarnię, drogi dojazdowe i parkingi. Cmentarz graniczy z terenem kościoła św. Ignacego Loyoli, w którym odbywają się uroczystości pogrzebowe osób wyznania rzymskokatolickiego. Od 1973 (kiedy to rozpoczęto użytkowanie cmentarza) do 2018 roku na cmentarzu pochowano około 180 tysięcy osób. 

fot. Przemyslaw "Blueshade" Idzkiewicz, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons