Kamienica została wzniesiona jako czteropiętrowa w stylu eklektycznym w miejscu dworku Wojciecha Grabowskiego. W ostatnich latach przed wybuchem I Wojny Światowej, została nadbudowana o trzy piętra. Siódme zostało od frontu ukryte charakterystycznym trójkątnym szczytem z półkolistym oknem. Prawdopodobnie we wrześniu 1939 roku kamienica utraciła ostatnie, szóste piętro. Przetrwała jednak okres wojenny.

Pod koniec lat 40. XX wieku budynek dostosowano do zabudowy Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej. Wyrównano go do wysokości 6 pięter i tym samym ujednolicono wysokość całej pierzei. W połowie lat 60. z powodu złego stanu technicznego usunięto z elewacji część balkonów i dekoracji. W latach 90. podczas remontu przywrócono częściowo pierwotny wygląd budynku.

W 2012 roku nieruchomość wpisano do ewidencji zabytków.






Zdjęcie: Adrian Grycuk / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)