Była to dwupiętrowa kamienica z czteroosiową fasadą. W 1754 roku, po przejęciu przez rodzinę Leszczyńskich, przebudowana na rokokowy pałacyk z pięcioosiową fasadą według projektu Jakuba Fontany. Kamienica została spalona podczas obrony Warszawy w 1939 roku. Fragmentarycznie rozebrana przy budowie tunelu Trasy W–Z, została odbudowana w latach 1948–1949 według wyglądu z końca XVIII wieku. Nad wejściem do kamienicy znajduje się jedna z dwóch odtworzonych po wojnie w Warszawie tablic libertacyjnych. Kamienica jest siedzibą Domu Literatury.

Powszechnie uznawana jest za jedną z najpiękniejszych rokokowych kamienic w Polsce.






Zdjęcie: Adrian Grycuk, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons