Budynek został wybudowany w latach 1903-1905. Równolegle z budową budynku opracowywano wystrój zewnętrzny i wewnętrzny gmachu. Rzeźbiarz Zygmunt Otto wykonał projekt trzech symbolicznych rzeźb na fasadzie budynku. Na szczycie umiejscowił Dedala i Ikara. Nad głównym wejściem, na wysokości 2 piętra ustawił dwie rzeźby: Archimedesa i kobietę z promieniami radu, symbolizujących przeszłość i przyszłość. Nad wejściem do budynku w kartuszu umieszczono napis: ARTIBUS TECHNICIS MCMIV.

Najważniejszym elementem wystroju wnętrza był plafon na głównej klatce schodowej, przedstawiający pochód ludzkości w ogniu rewolucji ku lepszej przyszłości pt. "Odrodzenie".

Podczas II Wojny Światowej spłonęło trzecie i czwarte piętro. Po upadku Powstania Warszawskiego okupanci podpalili resztę budynku. Zniszczeniu uległa dekoracja sztukatorska i bogate wyposażenie wnętrza, zawaliły się stropy i ściany działowe. Po wojnie, polscy inżynierowie podjęli się rekonstrukcji budynku, który 18 listopada 1948 roku na swoją siedzibę przejęła Naczelna Organizacja Techniczna (NOT), która zarządza obiektem do dziś.

W latach 1968-2003 gmach zmodernizowano. Dom Chemika wyposażono w nowoczesne systemy akustyczne i klimatyzacyjne.

W 1965 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.