Budynek został wzniesiony w latach w latach 1959-1960 na planie litery L, w miejscu zburzonej podczas II Wojny Światowej kamienicy zbudowanej na przełomie XIX i XX wieku wraz z bliźniaczą pod numerem 72 dla rodziny Taubenhausów. Nowy budynek stał się częścią założenia urbanistycznego, które wypełniło luki po wojennych zniszczeniach w "kwartale Marszałkowska - Wilcza - Krucza - Hoża".

Budynek posiada żelbetową konstrukcję, uzupełnioną szarą cegłą-licówką, która często była wykorzystywana przez warszawskich architektów w latach 50. 60. Zastosowana wielopłaszczyznowość elewacji, a także lizeny i gzymsy nawiązały do powstałej kilka lat wcześniej w stylu socrealistycznym Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM).

W 2012 roku odbył się remont budynku. W tym samym roku na elewacji odsłonięto tablicę upamiętniającą Artura Międzyrzeckiego. 25 sierpnia budynek został wpisany do ewidencji zabytków.

Członkami wspólnoty mieszkaniowej byli przedstawiciele świata kultury, artyści, lekarze, dyplomaci i naukowcy, m.in. Artur Międzyrzecki, Ryszard Szawłowski, Maria Dąbska, Julia Hartwig. W latach 1971-1974 mieszkał tu Zbigniew Herbert. Gościli tu także laureaci Nagrody Nobla: Henry Kissinger i Czesław Miłosz.

Adam Pomorski - Prezes Pen Clubu określił budynek mianem Domu Pisarzy odnosząc się do salonu literackiego, jakim stało się mieszkanie Julii Hartwig i Artura Międzyrzeckiego na początku lat 60. XX wieku, i które w latach 70. zamieszkane było przez Zbigniewa i Katarzynę Herbertów.


Bliźniaczy budynek powstał w latach 60. XX wieku kilkadziesiąt metrów dalej, u zbiegu ulic Hożej i Marszałkowskiej w miejscu rozebranej po powstaniu warszawskim kamienicy "Pod Husarzem".

W sąsiedztwie znajdują się:
Kamienica Rothberga (Marszałkowska 66)
Kamienica Taubenhausa (Marszałkowska 72)






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Adrian Grycuk / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)