Budynek klasztorny powstał w stylu neoklasycystycznym i w pierwotnej formie architektonicznej przetrwał do czasów współczesnych.

Jezuici przybyli do Torunia 4 kwietnia 1945 roku wraz z kadrą naukową Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, która rozpoczęła pracę na nowo powstającym Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Już w pierwszych miesiącach działalności zakonu w Toruniu powołali oni do życia duszpasterstwo akademickie, wywodzące się jeszcze z tradycji wileńskiej. Zakonnicy rozpoczęli posługę w opuszczonej świątyni protestanckiej, która do 1945 roku służyła wiernym wyznania ewangelicko-unijnemu[2], zaś na klasztor zaadaptowali sąsiednią kamienicę przy ul. Piekary 24. Pierwszym przełożonym tej wspólnoty został o. Stanisław Jędrusik.

Warto dodać, że Towarzystwo Jezusowe działało już w Toruniu w latach 1596-1772.

W okresie PRL toruńscy jezuici organizowali spotkania środowiska uniwersyteckiego i mieszkańców Torunia z wybitnymi przedstawicielami świata kultury, nauki i religii, m.in. 28 kwietnia 1968 roku na zaproszenia o. Władysława Wołoszyna, w kościele akademickim ówczesny kardynał Karol Wojtyła wygłosił wykład pt.: „Apostolstwo świeckich”. Przez cały ten okres działalności zakon doznawał różnego rodzaju represji ze strony ówczesnych władz komunistycznych.

Od początku swojej obecności w Toruniu, jezuici powołali do istnienia oraz stworzyli przestrzeń do funkcjonowania różnych grup duszpasterskich. Odegrali oni także ważną rolę w działalności Klubu Inteligencji Katolickiej w Toruniu. Obecnie, oprócz posługi duszpasterskiej, m.in. w całodziennych dyżurach w konfesjonale, prowadzą oni kilka grup i wspólnot, a także sprawują opiekę wychowawczo-katechetyczną w Uniwersyteckim Liceum Ogólnokształcącym w Toruniu.

W 2019 roku klasztor wpisano do rejestru zabytków. Figuruje on także w Gminnej Ewidencji Zabytków (nr 539).



Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjecie: Mateuszgdynia, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons