Pałac został wybudowany według projektu według projektu Hilarego Szpilowskiego dla Józefa Mikorskiego i jego żony Krystyny z Miaskowskich. Następnie odziedziczył go ich syn Jan Chryzostom i wnuk Roman Mikorski. Potem majątek znalazł się w rękach Potockich, Skrażyńskich i Grzybowskich.

Jest to pałac piętrowy, podpiwniczony, wzniesiony na planie prostokąta, przyozdobiony od frontu ryzalitami bocznymi oraz czterokolumnowym portykiem z podjazdem. W tympanonie znajduje się herb Mikorskich - Ostoja. W prawej oficynie znajdowała się stajnia i wozownia. Lewa mieściła kuchnię i pokoje gościnne.

Park otacza pałac o powierzchni 7,5 ha. W parku znajduje się Świątynia Milczenia z 1820 roku z jońskim portykiem.

W przeszłości, w skład parku wchodziły także niezachowane do dziś obiekty:
- ptaszarnia
- staw z wyspą kanaryjską
- kiosk chiński (altana chińska na wyspie jednego ze stawów)
- świątynia egipska
- liczne mostki i rzeźby ogrodowe (sfinksy, wazy, lwy, fotel egipski na wyspie)
- wodotrysk.

Pałac przetrwał II Wojnę Światową. Po wojnie urządzono tu komisariat milicji a następnie szkołę. Gdy przeniesiono szkołę do nowego budynku w latach 70. XX wieku, pałac odszedł w zapomnienie i zaczął podupadać.

Obecnie znajduję się w prywatnych rękach. Jest remontowany i planowane jest jego wykorzystanie do celów turystycznych.

W 1954 roku wpisany został do rejestru zabytków.






Zdjęcia: Jolanta Dyr, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons