Około 1930 Rudolf Urbanke zakupił od mieszkańców Lipowej parcelę na szczytowej polanie Skrzycznego i wybudował na niej drewniane schronisko w 1933 roku. Miało ono 30 miejsc noclegowych. Zimą było odwiedzane głównie przez bielskich Niemców, którzy jeździli tu na nartach. Piętrowy budynek nie pasował jednak swą architekturą do otoczenia. W połowie lat 30. XX wieku obiekt spłonął. Po pożarze właściciel przystąpił do budowy nowego, większego schroniska.

W czasie II wojny światowej schronisko zostało zajęte przez wojska niemieckie. Właściciel, będący Niemcem, mógł jednak nadal prowadzić działalność, z czego korzystało wielu narciarzy aż do 1944. Kiedy Urbanke został powołany do armii niemieckiej, obiekt prowadziła jego żona. W zimie 1945 przez kilka tygodni znajdował się on praktycznie na linii frontu.

Budynek przetrwał wojnę, ale został w poważnym stopniu zniszczony, a jego wyposażenie rozkradzione. W 1946 schronisko jako mienie poniemieckie przejął bielski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, jednak obciążony kosztami odbudowy wielu innych schronisk nie dysponował on funduszami potrzebnymi do jego remontu. Budynek stał opuszczony i zagrożony zupełnym zniszczeniem. Dopiero w 1946 roku obiekt został przejęty przez Oddział Górnośląski PTT, który przeprowadził pierwszy, niezbędny remont. W schronisku powstał bufet turystyczny, jadalnia oraz sala noclegowa. Po remoncie schronisko uroczyście otwarto w czerwcu 1950. Od końca 1950 schronisko znajduje się w gestii Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.

Zakończenie budowy w 1958 kolei krzesełkowej „Skrzyczne” ze Szczyrku, znacznie zwiększyło nasilenie ruchu turystycznego w obiekcie. Dzięki temu również 31 grudnia 1960 do schroniska doprowadzono energię elektryczną. Liczba miejsc noclegowych w następnych latach wahała się w granicach 40–50.

Jesienią 1998 roku przystąpiono do remontu generalnego i modernizacji schroniska. Budynek został pokryty nowym, spadzistym dachem, pod którym uzyskano użytkowe poddasze. Poszerzono parter, od strony wejścia dobudowano zadaszenie, a z boku taras. Zdecydowanie podniesiony został standard wyposażenia pokoi (węzły sanitarne) kosztem zmniejszenia liczby miejsc noclegowych.

Obecnie schronisko dysponuje 29 miejscami noclegowymi, trzema salami jadalnymi oraz bufetem na tarasie widokowym (tylko w sezonie letnim).





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Michał Sz., CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons