Kościół wybudowano według projektu szczecińskiego architekta Adolfa Thesmachera. Kamień węgielny pod świątynię położono w czerwcu 1929, a poświęcony został przez ewangelików 29 listopada 1931. Obiekt ma 34 m długości, 18,5 m szerokości, wieża jest wysoka na 21 m. Wnętrze kościoła jednonawowe. Wraz ze świątynią wybudowano salę teatralną, która dziś pełni rolę dodatkowej kaplicy (długość – 30 m, szerokość – 12 m). Ogółem kościół może pomieścić do 2000 osób.

Ważnym elementem wystroju jest rozeta za organami, która posiada oryginalne jaskrawe przeszklenie, rzucające barwne refleksy do wnętrza nawy. Wykończenie wnętrza z surowego betonu, posadzki wyłożone płytami marmurowymi. Ołtarz główny (projektowany przez S. Raciborskiego ze Szczecina) pochodzi z lat 50. XX w. – w formie marmurowego obelisku z rzeźbą pelikana i wizerunkiem Ostatniej Wieczerzy.

W kruchcie kościoła eksponowana jest rzeźba Chrystusa, która pierwotnie była częścią nagrobka rodu Dewitzów na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie. Rzeźba ta jest wykonaną ok 1910 r. kopią dzieła Bertela Thorvaldsena (oryginał znajduje się w Kaplicy Potockich na Wawelu).

Przed kościołem znajduje się ozdobna tablica z Przyrzeczeniem Jasnogórskim z 1956.

Nieopodal funkcjonuje pierwsze w Szczecinie okno życia.





Opis skopiowano z wikipedii.