Od roku 1889 aż do końca II wojny światowej pałac służył władzom wojskowym.

Po powojennej odbudowie, w 1958 roku został przekazany instytucjom kulturalnym.

W części zachodniej mieści się obecnie Klub 13 Muz (założony przez Gałczyńskiego podczas jego krótkiego szczecińskiego epizodu), w części wschodniej – Muzeum Sztuki Współczesnej, Oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Nazwa pałacu pochodzi od dziewięciu głów zdobiących szczyty jego okien. Przed II wojną światową w nadprożach okien pierwszego piętra widniały głowy antycznych herosów. W czasie powojennej odbudowy (oraz późniejszego remontu) zamiast antycznych popiersi umieszczono głowy szczecinian związanych z kulturą (Władysław Filipowiak, Zofia Krzymuska-Fafius, Stefan Kwilecki, Jan Papuga, Bohdan Skłodowski, Janina Kosińska-Brzozowska, Józef Barecki, Antoni Huebner, Józef Gruda). W ten sposób ich twórca, Sławomir Lewiński, chciał podkreślić młodą jeszcze polskość miasta. Wewnątrz budynku w kilku pomieszczeniach zachowały się pierwotne sztukaterie.




Opis skopiowano z wikipedii.