Plac o wymiarach 100 na 100 metrów. Gdy wytyczano Plac Ratajskiego, w zamyśle miało to być nowe centrum handlowe Poznania, stąd początkowa nazwa - Rynek Nowomiejski. Około 1803 roku powstał plan wytyczenia placu na planie kwadratu. Do 1806 roku stało tu zaledwie kilka budynków. W połowie XIX wieku zmieniono plany odnośnie funkcji placu. Zasadzono tu drzewa, a zabudowę parterową zamieniono na zabudowę kamienicami w włoskim stylu. Pod koniec XIX wieku plac nabrał charakteru reprezentacyjnego - stworzono klomby, postawiono fontannę Perseusza.
Podczas II Wojny Światowej, duża część placu uległa znacznemu zniszczeniu. W latach 1952-1957 odbudowano zniszczone kamienice w stylu socrealistycznym. Wybudowano tu pierwsze w centrum Poznania budynki o pięciu i sześciu kondygnacjach.
W swojej historii, nazwa placu często ulegała zmianie. Oprócz Placu Nowomiejskiego, używano nazw Konigsplatz (w czasie okupacji hitlerowskiej) czy Młodej Gwardii (w czasach PRL-u). Obecną nazwę nadano w 1990 roku na cześć prezydenta Poznania z okresu międzywojennego - Cyryla Ratajskiego.
Przy placu znajdują się dwie zabytkowe kamienice z końca XIX wieku utrzymane w stylu neorenesansowym. Szczególnie okazała jest zbudowana w latach 1898-1897 kamienica w stylu niderlandzkiego renesansu, powstała jako siedziba Prowincjonalnej Ubezpieczalni Ogniowej. Pozostałą zabudowę stanowią kamienice z lat 1954 - 1955 o dość prostych bryłach. Część z nich poprzebijana jest podcieniami, z których niektóre zostały przeszklone i zaadaptowane jako pomieszczenia wewnętrzne. Plac Ratajskiego obok Placu Wielkopolskiego jest największym skupiskiem architektury socrealistycznej w Poznaniu.





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: MOs810 [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]