Zbudowano go w latach 1876-1880, w pierwszym etapie budowy twierdzy. Otrzymał nazwę Colomb, na cześć Friedricha von Colomba. W 1931 roku zmieniono nazwy na polskich patronów a fort VII otrzymał imię majora Floriana Dąbrowskiego. 

Podczas powstania wielkopolskiego, w dniu 4 stycznia 1919 roku broniący Ławicy Niemcy zagrozili wysadzeniem tej części miasta i fortu (w którym magazynowano kilkaset ton bomb lotniczych), w wypadku ich zaatakowania. 6 stycznia zaczęła się bitwa o Ławicę. Oddział POW otrzymał zadanie obsadzenia fortu; jednocześnie przecięto kabel elektryczny Poznań-Ławica, a także zablokowano łączność telefoniczną, by uniemożliwić odpalenie ładunków wybuchowych. Po zakończeniu I wojny światowej fort służył jako magazyn amunicji. 

W latach 1939-1944 w forcie zorganizowany był obóz koncentracyjny KL Posen. Pod koniec wojny produkowano tu radiostacje. Po II wojnie światowej Ludowe Wojsko Polskie w forcie utworzyło magazyn. Od lat 60. XX wieku rozpoczęto starania o udostępnienie fortu zwiedzającym. Od 1979 roku w lewej części fortu funkcjonuje Muzeum Martyrologii Wielkopolan i tylko ta część udostępniona jest do zwiedzania. 

W 2000 roku Rada Miasta Poznania przekazała Agencji Mienia Wojskowego Fort VIII otrzymując w zamian Fort VII. 

fot.ScheWo, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons