Willa powstała jeszcze przed włączeniem Sołacza do Poznania (1908) i przed parcelacją z przeznaczeniem na kolonię willową zaprojektowaną przez Josepha Stübbena. Obiekt został zrealizowany dla budowniczego Waltera Czygana. Sztukaterię wykonał Sante Zanetti. Według Piotra Korduby z Instytutu Historii Sztuki UAM willa stanowi najlepszy w Poznaniu przykład secesji w budownictwie jednorodzinnym - elewacja prezentuje bardzo bogaty zestaw dekoracji: pomarańczy, gałązek, liści i owoców. Każda z kondygnacji miała inne przeznaczenie: na parterze znajdowały się pokoje gościnne, gabinet, jadalnia i salon, na piętrze sypialnie i pokój naukowy, w przyziemiu kuchnia, pokoje dla pokojówek, kucharek i niań. Osobny budynek w ogrodzie mieścił mieszkanie ogrodnika wozownię i stajnię, w okresie międzywojennym zamienioną na garaż. Budynek zmieniał właścicieli dość często. W 1935 zakupił go Wiktor Czysz - pionier skautingu w Wielkopolsce, handlowiec skórami, powstaniec wielkopolski i radny Poznania. Obecnie obiekt należy do spadkobierców Czysza. Pozostali właściciele willi to:
- Heinz Hoffmeyer - właściciel Złotnik (od 1909),
- Kazimierz Jarociński - hurtownik tekstylny (od lat 20. XX wieku).

Budynek ochronił przed rozbiórką w latach 70. XX wieku Feliks Maria Nowowiejski, syn kompozytora Feliksa Nowowiejskiego, który mieszkał w pobliżu. Planowano tu szeroką arterię komunikacyjną.

W pobliżu znajdują się: Salon Muzyczny-Muzeum Feliksa Nowowiejskiego, osiedle przy ul. Nad Wierzbakiem, estakada PST nad Bogdanką, park Adama Wodziczki i nietypowa ulica Klin.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjecie: MOs810, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons