Historia obiektu sięga połowy XIX wieku, zaś obecna forma pochodzi z początku XX wieku. Zespół jest jednym z najlepiej zachowanych na terenie miasta.

W godzinach porannych, w dniu 6 stycznia 1919 roku szpica wojsk powstańczych (2. kompania) opanowała tereny folwarczne, które strategicznie mogły mieć duże znaczenie dla Niemców ( jako punkt powiadamiania lotniska o ruchach wojsk polskich). Działanie to w znaczący sposób ułatwiło zwycięstwo w bitwie o Ławicę.

Założenie rozdziela obecnie ul. Bukowska.
Po północnej stronie znajduje się dwór i park z początku XX wieku. Jest to skromny, asymetryczny budynek o formach uproszczonej secesji. W frontowej elewacji znajduje się wejście poprzez schody i nietypową półkolistą wnękę. Dawniej we dworze miała siedzibę administracja byłej wojskowej jednostki lotniczej przy Ławicy.
Po północnej stronie zachowały się także: podwórze, obora, magazyny i brama wjazdowa.
Po południowej stronie znajduje się najlepiej zachowana w Poznaniu kolonia mieszkaniowa robotników folwarcznych - po 4 budynki mieszkalne i gospodarcze. Otoczone były dawniej murem i posiadały ogródki warzywne. Uwagę zwraca bardzo staranne i dość bogate rozwiązanie elewacji.






Zdjęcia: MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons