Z okresu budowy zachowały się pod tynkiem fragmenty dekoracji sgraffitowej. Przebudowa neogotycka z około 1870 roku przykryła autentyczny, niemal w całości zachowany dwór renesansowy z oryginalną kamieniarką i niezmienioną bryłą. Otoczenie pałacu stanowi park z II połowy XIX wieku.

Po 1945 roku dwór przejął PGR. Remontowany był w latach 80. XX wieku. Po 1989 roku znajduje się w rękach prywatnych. Obecnie nieużytkowany i niszczeje.
W pobliżu znajduje się murowany spichlerz z II połowy XVIII wieku i inne zabudowania gospodarcze.
Obiekt wpisano do rejestru zabytków w 1967 roku.