Zamek składał się z głównego skrzydła mieszkalnego wzniesionego od zachodu, skrzydła gospodarczego oraz dziedzińca, obwiedzionych murem. W 1414 roku zamek został spalony w czasie Wojny głodowej między Królestwem Polskim i Zakonem Krzyżackim. W XV wieku rozpoczęto gruntowną rozbudowę, w wyniku której dobudowano cztery skrzydła. Kolejne zniszczenia miały miejsce w 1455 roku podczas Wojny trzynastoletniej, gdy zamek zdobyli Krzyżacy a następnie został odbity przez Polaków, którzy wzięli do niewoli 60 Krzyżaków. Po odbudowie, od października 1518 roku do marca 1519 roku w zamku mieszkał Mikołaj Kopernik, który wyjeżdżał z niego na kontrole okolicznych wsi należących do kapituły warmińskiej. W latach 1589-1599 zarządcą zamku był książę Siedmiogrodu Andrzej Batory, bratanek króla Stefana Batorego.

W 1626 roku zamek został zdobyty przez wojska szwedzkie, jednak w następnym roku odbił go Stanisław Rewera Potocki. Po dokonanych zniszczeniach, zamek został odbudowany w 1640 roku w stylu barokowym. W 1772 roku zamek nie był już własnością kapituły warmińskiej i opuszczony popadał w ruinę. Około 1870 roku rozebrano skrzydło południowe i wschodnie oraz bramę z murami od strony miasta. Pozostałe skrzydła zostały przebudowane na potrzeby administracji i sądu pruskiego zaborcy. W 1945 roku zamek został spalony przez Armię Czerwoną, od tego czasu pozostaje w ruinie.






Zdjęcia: Jacek Bogdan, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons