Autor
Opis
Zabytkowy kościół rzymskokatolicki w Opolu-Czarnowąsach.
Kościół parafialny w Czarnowąsach został zbudowany w połowie XIII wieku. W 1643 roku, w czasie wojny trzydziestoletniej, został spalony przez wojska szwedzkie, a już w 1653 roku, świątynia została odbudowana. Z tego okresu pochodzi wieża, którą wówczas dobudowano. W 1777 roku, z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Hermana Kruschego, kościół przeszedł gruntowny remont i przebudowano go w stylu barokowym według projektu Jana Innocentego Töppera z Prudnika.
Trójprzęsłowe prezbiterium zamknięte jest prostą ścianą z zaokrąglonymi narożnikami. W przybudówce znajdują się dwie kruchty, z których jedna połączona jest z klasztorem. Od północnej strony kościoła, prostokątna zakrystia łączy się z kwadratową wieżą wypełniającą narożnik między prezbiterium i nawą. Od strony zachodniej, w dawny prostokątny korpus nawy została wbudowana węższa część o charakterze przedsionka z kruchtami po bokach. Wystrój wnętrza świątyni jest jednolity, barokowo-klasycystyczny, pochodzący z okresu przebudowy w 1777 roku. Ołtarz główny z sarkofagową mensą, na której znajduje się częściowo przekształcone tabernakulum z rzeźbami aniołów po bokach, grupą ukrzyżowania na drzwiczkach i barankiem eucharystycznym w zwieńczeniu. Retabulum przyścienne ujęte jest parami kolumn oraz rzeźbami św. Piotra, św. Mikołaja, św. Pawła i św. Augustyna. Środkową część ołtarza wypełnia obraz przedstawiający św. Norberta. Dwa ołtarze boczne są analogiczne, lewy z rzeźbami dwóch świętych norbertańskich i obrazem Wniebowzięcia NMP. Prawy natomiast, z rzeźbami dwóch zakonnic i obrazem św. Augustyna. Ambona udekorowana jest rzeźbami cnót i płaskorzeźbą Chrystusa Siewcy na parapecie oraz rzeźbą personifikacji wiary na baldachimie adorowanej przez anioły. W bocznej kaplicy znajduje się marmurowa chrzcielnica z XVIII wieku. Pochodzący z 1784 roku prospekt organowy jest trójdzielny, z małymi organami pośrodku oraz dwoma dużymi po bokach. Cały prospekt posiada bogatą dekorację rokokowo-klasycystyczną z wazonami i kratownicami.
Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Fabluk, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Trójprzęsłowe prezbiterium zamknięte jest prostą ścianą z zaokrąglonymi narożnikami. W przybudówce znajdują się dwie kruchty, z których jedna połączona jest z klasztorem. Od północnej strony kościoła, prostokątna zakrystia łączy się z kwadratową wieżą wypełniającą narożnik między prezbiterium i nawą. Od strony zachodniej, w dawny prostokątny korpus nawy została wbudowana węższa część o charakterze przedsionka z kruchtami po bokach. Wystrój wnętrza świątyni jest jednolity, barokowo-klasycystyczny, pochodzący z okresu przebudowy w 1777 roku. Ołtarz główny z sarkofagową mensą, na której znajduje się częściowo przekształcone tabernakulum z rzeźbami aniołów po bokach, grupą ukrzyżowania na drzwiczkach i barankiem eucharystycznym w zwieńczeniu. Retabulum przyścienne ujęte jest parami kolumn oraz rzeźbami św. Piotra, św. Mikołaja, św. Pawła i św. Augustyna. Środkową część ołtarza wypełnia obraz przedstawiający św. Norberta. Dwa ołtarze boczne są analogiczne, lewy z rzeźbami dwóch świętych norbertańskich i obrazem Wniebowzięcia NMP. Prawy natomiast, z rzeźbami dwóch zakonnic i obrazem św. Augustyna. Ambona udekorowana jest rzeźbami cnót i płaskorzeźbą Chrystusa Siewcy na parapecie oraz rzeźbą personifikacji wiary na baldachimie adorowanej przez anioły. W bocznej kaplicy znajduje się marmurowa chrzcielnica z XVIII wieku. Pochodzący z 1784 roku prospekt organowy jest trójdzielny, z małymi organami pośrodku oraz dwoma dużymi po bokach. Cały prospekt posiada bogatą dekorację rokokowo-klasycystyczną z wazonami i kratownicami.
Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Fabluk, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Opole, opolskie