Pierwotnie zabudowa rynku była drewniana, co sprzyjało rozprzestrzenianiu się pożarów. W związku z tym już od XIV wieku zaczęto stawiać murowane domy. W tym też okresie pojawił się ratusz, który stał się siedzibą władz. Po licznych przebudowach ratusz otrzymał kształt stylistycznie zbliżony do weneckich budynków. W 1933 roku po rozebraniu przylegających do ratusza kamienic runęła wieża ratuszowa. Odbudowano ją nieco w innym stylu, ponadto do ratusza dobudowano południowe skrzydło wzbogacone arkadami.

Rynek mocno ucierpiał w 1945 roku, podczas zdobywania miasta przez Armię Czerwoną. Zniszczona została wówczas większość zabytkowej zabudowy na wschodniej i zachodniej pierzei. Pozostałe odbudowano po wojnie, jednak nie nawiązując kształtem do dawnych, przedwojennych. Budynki otrzymały stylistykę nawiązującą do baroku.


Pierzeja północna:
Kamienica nr. 11 odtworzona została w stylu klasycystycznym, jakim charakteryzowała się do przełomu XIX i XX wieku. Swoją siedzibę miał tu wówczas pierwszy opolski zajazd pocztowy. Na początku XX wieku kamienicę przebudowano w stylu eklektycznym a zajazd zastąpił hotel "Pod Orłem". W kamienicy nr. 13 funkcjonowała gospoda, sklep papierniczy, tytoniowy a na piętrze zegarmistrz. W kamienicy nr. 14 znajdowała się włoska lodziarnia.


Pierzeja wschodnia:
W narożnej kamienicy w której obecnie znajduje się księgarnia, w XVIII wieku funkcjonował Rząd Krajowy a następnie Instytut Położnictwa. W XIX wieku zakupił ją Erdmann Raabe, właściciel znanej firmy wydawniczej i otworzył drukarnie a następnie sklep papierniczy.
Znajdująca się po drugiej stronie kamienica mieszcząca obecnie bank, stylistyką nawiązuje do przedwojennych kamienic nr. 24 i 25. Przed wojną mieścił się tam dom towarowy "Ehape" a dawny kształt przywrócono po latach 70.

Pierzeja południowa:
Trzy kamienice znajdujące się przy południowej pierzei odbudowane zostały w stylu najbardziej przypominającym ten przedwojenny. Przed wojną mieściły się w nich sklepy, hurtownia win i fabryka likierów, dom mody z odzieżą damską. Ostatnia kamienica jest najstarsza, datowana jeszcze na XVI wiek. Posiada cylindryczny donjon.

Pierzeja zachodnia:
Pod numerem 1 wojenną pożogę przetrwała średniowieczna kamienica zwana "Pod Lwem" (od rzeźby umieszczonej na murze). Podobnie jak kamienica nr. 32 posiada cylindryczny donjon. Do 1532 roku należała do opolskich Piastów a po pożarze w XVII wieku nabył ją ród Oppersdorfów. W czasie potopu szwedzkiego zatrzymał się w niej król Jan Kazimierz Waza. Tutaj miał także powstać uniwersał nawołujący poddanych monarchy do walki ze Szwedami. Dwie sąsiadujące z nią kamienice odbudowano na wzór przedwojennych, natomiast numer 4 i 5 mają zupełnie inny kształt. Pod numerami 5, 6 i 7 znajdowały się m.in. restauracje, gospody, natomiast w ostatnich kamienicach tej pierzei mieściły się sklepy oraz zakład szewki i rymarski.

fot. Daviidos, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons