Skansen jest oddziałem Muzeum Północno-Mazowieckiego w Łomży. Prezentuje zbiory z zakresu budownictwa ludowego.

Już w 1909 roku Adam Chętnik rozpoczął gromadzenie zbiorów z myślą o muzeum. Zbierał dokumenty, numizmaty, okazy przyrody nieożywionej, znaleziska archeologiczne a przede wszystkim zabytki etnograficzne. Jego celem, podczas przygotowywania placówki było „ułatwiać naukę szkołom miejscowym i okolicznym, związać młodzież z terenem i z ziemią polską”.

W 1919 roku, kiedy Chętnik zgromadził pokaźne już zbiory zwrócił się do Rady Miejskiej z prośba o użyczenie kawałka miejskich nieużytków celem utworzenia muzeum. Po odmowie, za prywatne pieniądze żony zakupił 1/3 terenu po dawnej cegielni miejskiej, na wysokiej skarpie nad Narwią. W ciągu kilku lat, przygotował teren po budowę a w 1923 roku postawił pierwszy obiekt - drewniany budynek po miejscowym Biurze Odbudowy przeniesiony na ten teren. W dniu 19 czerwca 1927 roku, gdy zbiory liczyły już ponad 2000 eksponatów, nastąpiło otwarcie Muzeum Kurpiowskiego, jako placówki publicznej w ramach Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego.

W 1930 roku stanął kolejny budynek muzealny oraz ule i kapliczki oraz altana. W 1933 roku Towarzystwo Naukowe Płockie otworzyło w pobliżu Stację Badań Naukowych Dorzecza Środkowej Narwi, na której kierownika mianowano Adama Chętnika. Stacja posiadała oddzielny lokal, bibliotekę, pracownię oraz miejsca noclegowe. Do wybuchu II wojny światowej stacja posiadała już około 10 000 eksponatów z zakresu archeologii, geologii, historii i etnografii. W czasie II Wojny Światowej, prawie wszystkie eksponaty zostały zniszczone. Nieliczne które przetrwały, dały początek założonego w 1948 roku Muzeum w Łomży.

W 1956 roku pod Łomżą zorganizowano wystawę rolniczą, na której łomżyńskie muzeum zaprezentowało wystawę poświęconą wyposażeniu chałupy kurpiowskiej oraz tradycyjnemu rolnictwu kurpiowskiemu. W dwa lata później wystawa przeniesiona do Nowogrodu zapoczątkowała odbudowę zniszczonego podczas wojny skansenu.


Teren obiektu został wpisany do rejestru zabytków.
Na trasie zwiedzania znajdują się:
1) Studnia z Brańszczyka (rekonstrukcja)
2) Dworek z Brzózek, I poł. XIX w.
3) Leśniczówka z Zawodzia. pocz. XX w.
4) Bróg do przechowywania siana z Morgownik (rekonstrukcja)
5) Spichlerz z Cięćka, koniec XIX wieku
6) Pomnik Stacha Konwy (replika, oryginał z 1922 roku został zniszczony podczas wojny)
7) Ule-kłody tzw. stojaki, XIX w.
8) Altana widokowa
9) Chałupa z Myszyńca Starego, koniec XIX w.
10) Stodoła z Wejdy, XIX w.
11) Kierat ze Zdebiska, XIX w.
12) Spiechlerz z Piątkowizny, pocz. XX w.
13) Folusz do sukna z Jurk, koniec XIX w.
14) Wiatrak z Piewek, 1920 r.
15) Skrzykowe ule ramowe, pocz. XIX w
16) Buda rybacka
17) Łódź dębowa z wczesnego średniowiecza
18) Chałupa z Kadzidła, XIX w.
19) Spichlerz z Kadzidła, 1915 r.
20) Spichlerz z Dylewa Starego przełom XVIII/XIX w.
21) Folusz do sukna
22) Chałupa z Gawrych, koniec XVIII w.
23) Olejarnia z Witowego Mostu, XIX w.
24) Kuznia z Zalasa, koniec XVIII w.
25) Młyn wodny z Dobregolasu, II poł. XIX w.
26) Chałupa z Witowego Mostu, II poł. XIX w.
27) Chałupa z Baranowa, 1805 r.
28) Obora z Wyku, koniec XIX w.
29) Stodoła z Dobregolasu, koniec XIX w.
30) Karczma z Dylewa
31) Altana widokowa
32) Chałupa z Łysych, 1923 r.
33) Odrzynki drzew bartnych
34) Ule-kłody, XIX w.








Zdjęcia: Fczarnowski, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons