Obejmuje centralne pasmo Gorców m.in. masywy Gorca i Turbacza. Dyrekcja Parku znajduje się w Porębie Wielkiej.

Park zajmuje powierzchnię 7029,85 ha. W 1997 roku wyznaczono otulinę Parku o pow. 16647 ha. Na terenie Parku znajdują się wszystkie najwyższe szczyty Gorców:
- Jaworzyna Kamienicka (1288 m.n.p.m.),
- Kiczora (1282),
- Kudłoń (1279),
- Gorc (1228),
- Czoło Turbacza (1258).
Najstarszym zabytkiem sakralnym na terenie Parku jest kapliczka Bulandy na Polanie Jaworzyna Kamienicka. Symbolem Parku jest salamandra plamista.

Polany Gorczańskie stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych składników krajobrazu i przyrody Gorców. Są także ich największą atrakcją turystyczną. Rozciągają się z nich rozległe widoki na Tatry, Pieniny, Beskid Sądecki i Wyspowy. Wiosną pokrywają się łanami krokusów. Polany powstały w XIV wieku w wyniku działalności Wołochów przybyłych tu z Półwyspu Bałkańskiego, którzy przynieśli tu swoją kulturę pasterską, kontynuowaną później przez mieszkańców tych terenów. Polany te powstały w wyniku wypalania lasów i wyręby. Wypasanie i koszenie zapobiegało zarastaniu ich lasem. Gorce po Tatrach były przed II Wojną Światową największym ośrodkiem pasterstwa. Jeszcze wiele lat po II Wojnie Światowej znajdowały się tu szałasy pasterskie. Po Wojnie zaprzestano wypasu ze szkodą dla walorów widowiskowych. Polany zaczęły porastać lasem. Ostatnio Gorczański Park Narodowy dostrzegł konieczność zachowania tych polan. Niektóre polany regularnie są wykaszane. Na Hali Długiej ponownie wprowadzono kulturowy wypas owiec.
Jednak los większości polan, zwłaszcza tych znajdujących się poza teren Parku wydaje się być już przesądzony.

W Gorcach występuje ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, 450 gatunków porostów, 116 gatunków wątrobowców i 25 gatunków mchów. Znaczny jest udział gatunków górskich m.in.
jaskier planatolistny, miłosna górska, tojad dzióbaty. Występują także 22 gatunki charakterystyczne dla piętra alpejskiego np. wiechlina alpejska, tymotka alpejska i kuklik górski. Z prawnie chronionych występuje 113 taksonów.

Lasy stanowią 95% powierzchni parku, liczne są drzewa o wieku przekraczającym 100 lat. W drzewostanie występuje głównie buk, jodła, świerk, jesion, jawor, olsza szara. W runie leśnych występują takie gatunki jak: czosnek niedźwiedzi, listera sercowata,
żywiec bulwkowaty, liczne mchy i paprocie.

Duże i dobrze zachowane kompleksy leśne sprzyjają licznemu występowaniu zwierząt takich gatunków jak np. wydra, borsuk, sarna, jeleń, dzik, wilk, ryś, niedźwiedź, orzeł przedni, orlik krzykliwy, pstrąg potokowy czy głowacz pręgopłetwy.
Na terenie Gorczańskiego Parku Narodowego występuje ogółem 185 gatunków kręgowców. Bezkręgowce reprezentuje ponad 1000 gatunków.





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Jolanta Dyr, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons