Początkowo był to dwór w stylu renesansowym, należący do rodziny Firlejów. Następnie stanowił własność Ostrogskich a poprzez małżeństwo Teofili Ludwiki Ostrogskiej z marszałkiem wielkim koronnym Józefem Karolem Lubomirskim trafił do rodziny Lubomirskich. Dwór pod koniec XVII wieku został przebudowany w pałac w stylu barokowym. Była to wówczas I-piętrowa budowla z wysokim dachem. W 1727 roku pałac stał się własnością Pawła Karola Sanguszki.

Zaniedbywany przez właścicieli pałac popadał w ruinę aż w końcu został zniszczony w 1768 roku podczas pożaru Krakowskiego Przedmieścia. Nieodnawiany, w latach 80. XVIII wieku przeszedł na własność Szeptyckich. W 1801 roku gmach zakupił burmistrz Beniamin Finke i przekazał go rządowi. Obiekt wyremontowano. W 1822 roku pałac przeznaczono na siedzibę Komisji Województwa Lubelskiego. Obiekt przebudowano, m.in. podwyższając go o jedno piętro. Po kolejnym pożarze w 1829 roku pałac odbudowano. Wtedy uzyskał obecny, klasycystyczny wygląd.

W okresie zaborów znajdowała się tu siedziba rosyjskiego, a od 1915 roku austriackiego generał-gubernatora. W nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku utworzono tu rząd Ludowy Republiki Polskiej pod przewodnictwem Ignacego Daszyńskiego. Wydarzenie to upamiętnia tablica przy głównym wejściu. Po II wojnie światowej obiekt przekazano Uniwersytetowi Marii Curie-Skłodowskiej.

W 2017 roku Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego zakupiło pałac z zamiarem zorganizowania w nim Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej, ale UMCS użytkował budynek jeszcze do 2020 roku.





Zdjęcie: Alians PL, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons