Muzeum powstało dzięki staraniom Zofii Licharewej, która przybyła w styczniu 1945 roku do Kętrzyna w celu zabezpieczenia ruchomych zabytków znajdujących się w okolicznych pałacach, zamkach i kościołach. W maju 1945 roku została powołana na stanowisko pracownika Referatu Kultury i Sztuki w Starostwie Powiatowym w Rastemborku, zajmowała się opieką nad składnicą zabytków, która znajdowała się w budynku dawnego aresztu przy pl. Powstańców Warszawy 1. Władze centralne wydały zarządzenie o przekazaniu zgromadzonych tu dzieł do innych muzeów, lecz dzięki zaangażowaniu Licharewej udało się tego uniknąć i z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego powstało w tym miejscu muzeum w 1946 roku. Nie wywiezione eksponaty były zaczątkiem kolekcji. Zbiory dalej gromadzono w tym miejscu aż do 1967 roku, kiedy to zmieniono siedzibę muzeum na pomieszczenia zamkowe. Na parterze zgromadzono militaria m.in. broń białą, hełmy i pancerze. Znajduje się tu również kartusz herbowy z pałacu w Arklitach, a także inne ozdoby z okolicznych rezydencji. Na pierwszym piętrze mieści się biblioteka a na drugim pamiątki dotyczące historii miasta i jego okolic m.in. medale bractwa kurkowego, modele zamku, zbiór masoników (rytualnych przedmiotów związanych z lożą masońską działająca w Kętrzynie). Na poddaszu znajduje się kolekcje sztuki ludowej oraz wystawiane są tam wystawy czasowe. Najcenniejszym eksponatem jest nagrobna chorągiew trzyletniego Ernesta zu Eulenburg z 1664 roku. W Europie znanych jest jedynie 11 dziecięcych chorągwi pogrzebowych. Ta chorągiew wykonana jest częściowo z lnianego obrusa i wymalowana kilka dni przed uroczystością pogrzebową. Prace konserwatorskie nad chorągwią trwały kilkanaście lat. W zbiorach muzeum znajduje się także chorągiew pogrzebowa dorosłej osoby.





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Andrzej Otrębski [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]