W 1910 roku kamienica została przebudowana według projektu Henryka Lamensdorfa dla Artura Teodora Rayskiego, uczestnika powstania styczniowego i oficera armii osmańskiej w Turcji. Powstał wówczas 3-piętrowy, 4-skrzydłowy dom z wewnętrznym podwórzem. Szczyt budynku zdobi nadwieszona wieżyczka-minaret, otoczona galeryjką, i nakryta hełmem stożkowym z półksiężycem. W obu narożnikach znajdują się dwa skromniejsze minarety.

Na elewacji frontowej znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona generałowi brygady pilotowi Ludomiłowi Rayskiemu, twórcy polskiego lotnictwa, który mieszkał w tym domu.

Na niewielkim skwerku przed kamienicą znajduje się kolumna z figurą Matki Bożej. Postawiono ją we wrześniu 1865 roku, na miejscu zniszczonej przez burzę w lipcu tegoż roku, starszej figury. Odnowiona w 1897 roku.

Budynek wpisano do rejestru zabytków w 1988 roku.





Zdjecie: Mach240390, CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons