Pierwsze światło dla celów nawigacyjnych zapalane było w Kołobrzegu już w 1666 roku. Do tego celu wykorzystywano wieżyczkę budynku zarządu portu. Światło to było jednak zapalane sporadycznie, wyłącznie w czasie zawijania statków do portu.
W II połowie XIX wieku do wskazywania statkom drogi wykorzystywano zasilaną olejem lampę z soczewką Fresnela umieszczoną na wysokości około 8 m.n.p.m. i zasięgu 6 mili morskich.

W 1899 roku wybudowano budynek ryglowy przeznaczony na stację pilotów z 25-metrową wieżą wykorzystywaną jako latarnia. Źródło światła znajdowało się na wysokości 14 m.n.p.m. a światło miało zasięg 8 mili morskich.
10 lat później zastąpiono ryglowy budynek solidniejszą konstrukcją. światło znajdowało się na wysokości 25 m.n.p.m. a zasięg latarni wzrósł do 12 mil morskich.
W czasie walk o Kołobrzeg w 1945 roku niemieccy saperzy wysadzili latarnię, ponieważ stanowiła doskonały punkt orientacyjny dla polskich artylerzystów.

W 1947 roku przystąpiono do odbudowy latarni. Latarnia stanęła w innym miejscu, do jej budowy wykorzystano fundamenty potężnych zabudowań fortecznych i stanowi jednocześnie pomnik zwycięstwa na Niemcami. Na latarni znajduje się tablica z napisem "Bohaterom poległym w walce z najeźdźcą hitlerowskim o wolność i niepodległość..." Poprzednia latarnia stała przed fortem, nowa latarnia stoi na jego głównej platformie.

Obecne parametry:
Wysokość wieży: 26 metrów
Wysokość światła: 36 m.n.p.m.
Zasięg nominalny światła 16 mil morskich
Charakterystyka światła: Błyskowe
Światło: 1 s
Przerwa: 2 s
Okres: 3 s





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: ERRJAN / CC BY (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)