Na wzgórzu, na którym znajduje się zamek rośnie zespół pomnikowych dębów, będących w przeszłości tematem litograficznym prac Leona Wyczółkowskiego.

Zamek został zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 23 x 13 metrów. Posiadał podpiwniczenie i dwie kondygnacje nadziemne. Ściany do poziomu 5,3 metra wykonano z kamienia, powyżej, do wysokości 8-9 metrów z cegły. We wnętrzu znajdują się widoczne ślady przemurowań. Piwnice przykryte sklepieniem kolebkowym. Przedzamcze znajdowało się po zachodniej stronie zamku. W pobliżu znajduje się drewniana kuźnia/stajnia z końca XIX wieku.

Zamek wybudowano w miejscu wcześniejszego grodu. Niewykluczone, że istniała tu murowana warownia książąt pomorskich. Siedzibę swoją miał tu kasztelan serocki, którego źródła historyczne wymieniają w 1264 roku.
W XIII i XIV wieku znajdował się tu już piętrowy zamek, otoczony kamiennym murem. Żadne dokumenty z tego okresu nie opisują okoliczności budowy zamku. Przypuszcza się, że zamek postawili krzyżacy w latach 1377-1392 na miejscu dawnego grodu pomorskiego.
W 1410 roku nieopodal miała miejsce zwycięska dla Polaków bitwa pod Koronowem. Zamek został zdobyty przez wojska Władysława Jagiełły, lecz zwrócony krzyżakom na mocy pokoju z 1411 roku. Podczas wojny głodowej w 1414 roku, zamek ponownie został zdobyty przez polaków i spalony. W 1420 roku zamek nadal był rękach krzyżaków, ale był wypalony. W 1433 roku podczas kolejnej wojny polsko-krzyżackiej, powracające z gdańska rycerstwo polskie ponownie go ostrzelało i spaliło. W 1449 roku krzyżacy podjęli się odbudowy zamku, lecz w 1454 roku zamek na stałe trafił już w ręce Polaków.

Król Kazimierz IV Jagiellończyk włączył go do dóbr królewskich. Ustanowiono tu siedzibę niewielkiego starostwa niegrodowego. W XVIII wieku pod zamkiem wzniesiono folwark z dworkiem, siedzibą właścicieli Jasińca Nowego. Dworek został rozebrany w okresie międzywojennym.

W 1773 roku zamek zaadaptowano na kościół ewangelicki dla potrzeb osadników niemieckich sprowadzonych z Meklemburgii. W 1846 roku ewangelicy wybudowali nową świątynię w Serocku a zamek został opuszczony.
W 1881 roku w wyniku prac archeologicznych, na południe od wsi znaleziono cmentarzysko grobów kamiennych z okresu halsztackiego (1200-500 lat p.n.e.)
Pierwsze prace konserwacyjne przy zamku prowadzono w latach 1907-1908. W 2003 roku zamek stał się własnością prywatną.
W 1934 roku obiekt wpisano do rejestru zabytków.
Od 2007 roku na zamku i przedzamczu prowadzono badania archeologiczne. W wieży bramnej znaleziono setki fragmentów renesansowych kafli datowanych na XVI i XVII wiek, a w innych miejscach znaleziono sztućce, szklane kielichy, metalowe przedmioty, a także monetę boratynkę z połowy XVII wieku.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Pit1223