W 2000 roku cały obszar Parku wpisany został na listę rezerwatów biosfery UNESCO.

Park obejmuje teren Puszczy Kampinoskiej w pradolinie Wisły, w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. W XVII wieku w Puszczy, będącej pozostałością po Puszczy Mazowieckiej rozpoczęto karczowanie, uprawę ziemi i budowę osad. W miarę powiększania areału rolnego osady powiększały się. Sytuacja uległa zmianie w XX wieku. Od końca lat 70. ziemia wykupywana jest i stopniowo zalesiana przez Kampinoski Park Narodowy. Na odtworzenie boru potrzeba 150 lat, a żeby powstał najbardziej cenny drzewostan grądowy - nawet do 400 lat. Powierzchnia parku wynosi obecnie 38 544,33 ha, z czego 72,40 ha przypada na Ośrodek Hodowli Żubrów w Smardzewicach (woj. łódzkie). Powierzchnia otuliny – 37 756 ha.

Najbardziej charakterystycznymi elementami krajobrazu Parku są wydmy i obszary bagienne. Wydmy te, uważane są za najlepiej zachowany kompleks wydm śródlądowych w całej Europie. Bagna porośnięte są roślinnością łąkową, turzycami, zaroślami i lasami bagiennymi, do których należą występujące w Parku lasy łęgowe i olsowe. Tak kontrastowe środowiska sprzyjają różnorodności świata roślin i zwierząt. Najczęściej spotykanym zespołem leśnym w Puszczy Kampinoskiej jest kontynentalny bór sosnowy świeży. Ze stanowiących tu istotną domieszkę dębów (około 10%) występują trzy gatunki: pochodzący z Ameryki Północnej dąb czerwony i dwa rodzime: dąb szypułkowy i dąb bezszypułkowy.

Zróżnicowane środowisko Parku stanowi miejsce życia dla wielu gatunków zwierząt, wśród których znajdują się przywrócone naturze łoś (będący symbolem parku), ryś i bóbr.

Tereny Parku mają bogatą historię związaną z walkami i niepodległość. W 1794 i 1863 roku miały tu miejsce walki o niepodległość, we wrześniu 1939 roku walki o Poznań oraz walki w 1944 roku. Na terenie Parku znajdują się mogiły powstańców z 1863 roku, cmentarz partyzantów i cmentarz w Palmirach na którym spoczywają Polacy rozstrzelani przez Niemców w latach 1939-1944.

Na terenie Parku dozwolona jest turystyka piesza, konna i rowerowa. Znakowane szlaki turystyczne mają 360 km długości, a Kampinoski Szlak Rowerowy liczy 144,5 km długości. Na terenie Parku wyznaczono 10 ścieżek dydaktycznych, oznaczone kwadratem z białym tłem i zieloną przekątną.
W okresie wiosenno-letnim atrakcyjnym środkiem dojazdu na północno-zachodni skraj parku (do Wilczy Tułowskich) jest zabytkowa Sochaczewska Kolej Muzealna.
Parlament Europejski uznał obszar Parku za ostroję ptaków o randze europejskiej. W 2000 Park wraz z otuliną został wpisany na listę rezerwatów biosfery jako Rezerwat Biosfery "Puszcza Kampinoska”. Strefę centralną rezerwatu tworzą obszary ochrony ścisłej parku, strefę buforową obszary ochrony krajobrazowej i częściowej, zaś strefą przejściową jest otulina.


Zdjęcia:
Palmiry: Miw, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Pozostałe zdjęcia: Wojsyl, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons