Budynek został wzniesiony w 1914 roku z przeznaczeniem na dom sierot. Był wówczas drugim tego typu obiektem w Bydgoszczy i szóstym na terenie ówczesnych Niemiec.

Uroczyste otwarcie Domu dla Sierot nastąpiło 14 czerwca 1914 roku. Dla potrzeb wychowanków wzniesiona została, przylegająca do budynku, duża sala gimnastyczna. Do domu należał też duży (ok. 1 ha) ogród warzywny oraz sad, zapewniający zaopatrzenie w warzywa i owoce.
Niemiecki dom sierot funkcjonował zaledwie 6 lat, do 1920 roku.
Od 1923 roku w budynku mieścił się Instytut Kresowców Wschodnich (zwany również Internatem Kresowym), prowadzący sierociniec dla dzieci z byłych Ziem Rzeczypospolitej.

W 1936 roku nieruchomość przeszła do dyspozycji Zarządu Miejskiego, który przeznaczył ją na cele szkolne. Od lipca 1937 roku w obiekcie organizowano ekspozycje i wystawy Muzeum Miejskiego.
Dawna sala gimnastyczna została zamieniona na kaplicę o charakterze publicznym.
Podczas II wojny światowej budynek początkowo był wykorzystywany do przetrzymywania polskich więźniów zatrzymanych przez gestapo, a następnie urządzono w nim niemiecki szpital wojskowy.

W 1945 roku budynek przez kilka miesięcy zajęty był przez wojska radzieckie, znajdował się tam wówczas obóz przejściowy dla jeńców niemieckich. Po 1946 roku przeprowadzono kapitalny remont wnętrz, w trakcie którego zmianie uległo rozplanowanie dużych sal na poszczególnych kondygnacjach. Dawna sala gimnastyczna została podzielona na trzy odrębne pomieszczenia.

Po remoncie gmach zajmowała Służba Bezpieczeństwa, a od 1956 roku Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej. Od 1980 roku w budynku przebywały formacje ZOMO.
W latach 1960-1970 do dawnej sali gimnastycznej dobudowano kilka budynków, które zmieniły wygląd całego założenia architektonicznego.

W budynku przez wiele lat mieścił się bydgoski Oddział Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji. Cały teren dawnego ogrodu zabudowany zresztą został w okresie powojennym budynkami użytkowanymi przez policję.






Zdjęcia: Wikibenchris, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons