Dom Tkacza znajduje się na Górnym Przedmieściu przy ul. Sobieskiego, w drewnianym budynku z charakterystyczną, oszalowaną wyżką. Budynek jest unikatowym przykładem XVIII-wiecznej architektury rzemieślniczej. Do początków XX wieku budynek mieścił dom oraz warsztat sukienniczy. Na początku XX wieku w budynku warsztat szewski prowadził Antoni Polończyk - istniejący do II wojny światowej. Po wojnie budynek pełnił funkcję zwykłego domu czynszowego. W 1974 r. syn Antoniego, Wiktor, podarował go Skarbowi Państwa z przeznaczeniem na cele muzealne. Muzeum Okręgowe w Bielsku Białej, do wieloletnich pracach konserwatorskich i rekonstrukcyjnych udostępniły obiekt do zwiedzania w 1992 roku. W budynku znajdują się dwie ekspozycje: 1. Rekonstrukcja wnętrza domu i warsztatu sukienniczego - przedstawiająca wnętrze domu i warsztatu mistrza cechowego. Budynek ukazuje funkcjonowanie warsztatu na przełomie XIX i XX wieku - a więc w schyłkowym okresie dla ręcznej twórczości, która w kolejnych latach stopniowo była wypierana przez warsztaty mechaniczne. Budynek podzielony jest na dwie części - mieszkalną oraz warsztatową. Większym częścią jest część warsztatowa, wyposażono w przedmioty związane z pracą tkacza - m.in. krosno nicielnicowe z połowy XVIII wieku służące do wyrobu wełnianych tkanin oraz przedmioty służące do przygotowania i snucia osnowy. W części biurowej, przeznaczonej do załatwiania spraw organizacyjnych znajdują się dokumenty, żelazna skrzynia (stanowiąca niegdyś swoistą kasę pancerną) i pamiątki cechowe. W części mieszkalnej znajduje się kuchnia, która skupiała życie rodziny, w której znajdują się przedmioty codziennego użytku, sprzęty kuchenne, naczynia. Obok kuchni znajduje się sypialnia oraz salon, używany tylko od święta. Salon wyposażony jest w meble z przełomu XIX i XX wieku. Uzupełnieniem ekspozycji są umieszczone w sieni drzeworyty Jana Wałacha o tematyce tkackiej. 2. Od sukna po jedwab – stroje ludowe ze zbiorów Muzeum w Bielsku-Białej - wystawa na poddaszu, eksponująca wszystkie rodzaje strojów ludowych noszonych w okresie międzywojennym w mieście i jego okolicach. Na uwagę zasługują stroje Górali śląskich, do dzisiaj w dużej mierze wykonywane z samodziałowego sukna i płótna, tkanego ręcznie na takich samych krosnach, jakie prezentowane pierwszej ekspozycji. Dopełnieniem całości są meble do przechowywania odzieży – od malowanych skrzyń, poprzez komodę, kufer po szafy oraz pojedyncze elementy ubiorów, a także bielizna kobieca, korale i biżuteria wykonana ze srebra. l





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: D T G / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)