Budynek został zaprojektowany przez pracownię prof. Marka Budzyńskiego, znaną m.in. z projektów Sądu Najwyższego i Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Architektura gmachu nawiązuje do otoczenia i utrzymana jest w minimalistycznym stylu. Dominuje surowy beton i szkło, które zostały ocieplone drewnianymi akcentami. We Foyer dekoracyjnymi elementami są tafle i klosze wykonane z grubego szkła, pokryte motywami nut i pięciolinii oraz ręcznych poprawek na partyturze (twórcą szklanych odlewów jest Tomasz Urbanowicz). Duża Scena Audytorium Dużej Sceny liczy 771 miejsc siedzących, jednak ta liczba, w zależności od potrzeb, może być zwiększona do ponad 1000 miejsc. Sala kryje pierwszą co do wielkości scenę w Polsce oraz drugie co do wielkości organy. Wystrój sali jest połączeniem klasycznego operowego wnętrza z nowoczesnymi formami. Duża Scena charakteryzuje się bardzo wysokim, bo aż szesnastometrowym otworem portalowym (kubatura sali to aż 18 000 metrów sześciennych). W ramach mechaniki dolnej zainstalowane zostały cztery dwupoziomowe zapadnie sceniczne oraz zapadnia orkiestronu. Dodatkowo na dolnym poziomie zapadni scenicznych poruszają się dwie ruchome zapadnie osobowe. Każda z zapadni scenicznych posiada w górnej części wyjmowane klapy, pozwalające na pięć różnych pozycji zapadni osobowych. Scena posiada kieszeń tylną oraz boczną umieszczoną po prawej stronie. W kieszeni tylnej zainstalowana jest kaseta sceniczna ze sceną obrotową oraz sześć sztankietów ułatwiających ustawianie dużych dekoracji. W kieszeni bocznej znajdują się cztery wózki sceniczne o wymiarach 3 metry na 14 metrów. Nad widownią znajduje się 10 ruchomych mostów, pod którymi zawieszone są szklane ekrany akustyczne. Wykorzystując ruchome mosty i zmienny kąt zawieszenia ekranów możliwe jest dowolne kształtowanie akustyki widowni. Dwa z mostów pełnią także rolę mostów oświetleniowych. Wokół widowni zainstalowane są kurtyny akustyczne, którymi można dodatkowo wpływać na rozchodzenie się dźwięku. Na potrzeby koncertów Opera posiada także składaną muszlę koncertową. Scena kameralna Scena kameralna ma kubaturę 2100 metrów sześciennych i mieści około 150 osób w zależności od potrzeb spektaklu. W sali istnieje możliwość różnorakiego kształtowania sceny i widowni dzięki zastosowaniu składanych trybun składających się z czterech niezależnych zespołów przejezdnych, a także dzięki 54 regulowanym mechanicznie podestom o zmiennej wysokości umieszczonym we wnęce podłogowej i 40 dodatkowym, przenośnym podestom. Ogrody i taras widokowy Gmach Opery i Filharmonii Podlaskiej otoczony jest ogrodami, które są częścią projektu pracowni prof. Marka Budzyńskiego. Wykorzystana roślinność, jest charakterystyczna dla Podlasia, ma przypominać naturalną łąkę. Pomysł na takie zagospodarowanie przestrzeni związany jest z wizją Opery jako miejsca idealnie współgrającego z otoczeniem. Zieleń przeplata się z oczkami wodnymi i alejkami spacerowymi. Ponadto, na dachu Opery stworzony został taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę Białegostoku. W centralnej części tarasu umieszczono żeliwną rzeźbę autorstwa Teresy Murak. Dzieło ma dwa metry wysokości, waży dwie i pół tony i nazwane zostało „Głową kompozytora”. Opis skopiowano z wikipedi.